Teleurstellingen en opwindende vooruitzichten...
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg † Esther
17 Januari 2013 | Australië, Sydney
Beste allemaal,
Het gaat je altijd gemakkelijk af, zo te lezen....ik hoor het vaker, maar natuurlijk heb ik ook mijn mindere momenten, baal ik enorm, ben teleurgesteld, verdrietig, voel me eenzaam, zit alles tegen, weet niet wat te beslissen....maar het zijn vaak situaties die ik niet op een forum zoals deze wil of kan delen. Dan kies ik voor de een op een sessies met mijn familie of hechte vrienden, of ik ga hollen, mediteren of slapen...er is altijd een oplossing....
In de afgelopen weken zat ik vast, het leek of ik niet vooruit kwam. Let wel, het is heerlijk om in Australie te zijn en ook de familie waar ik verblijf, zijn schatten. Ik besef me dat ik een heel bewogen en veelzijdig jaar achter de rug heb. Veel gezien, veel gedaan en het doet me enorm goed dat mijn keuze om 'goede doelen nomade' te worden zo veel positiefs oplevert.
De keuzes van een reiziger zijn telkens: waar ga ik naar toe, wat ga ik doen, waar slaap ik, waar eet ik, wie kan ik vertrouwen en hoe regel ik dit allemaal in een onbekende omgeving, in een andere taal met andere gewoontes. Visa, tickets, geld.... Het is heerlijk zo nu en dan 'niets' te hoeven regelen.
Het is ook een van de redenen dat ik vaak langer in een land en bij een familie vertoef, dan ik oorpsronkelijk dacht.
De kleding verkoop was niet zo succesvol. We hadden een huisverkoop gepland, iedereen (25 'vrienden') uitgenodigd, cake gebakken, de woonkamer als winkel ingericht , maar....welgeteld 1 persoon kwam. Tja, zei Cheryl, het is zoals ik de Australiers ken, ze zijn vriendelijk en open en je hebt meteen contact, maar het blijft aan de oppervlakte en een uitnodiging zoals deze wordt gezien als een aardige gedachte. Slik.
We hebben tig andere manieren bedacht om de kleding te verkopen, want we zijn beiden dolenthousiast over de modellen, stoffen, kleuren. Misschien was ik uiteindelijk wel een van de grootste klanten;-)) en weer een ervaring rijker.
We zijn die avond met het hele gezin naar een park in hartje Sydney gegaan en hebben genoten, gezongen en geswingt op de muziek van een Afrikaanse band.
Een paar dagen later waren we met Cheryl's vriendinnen in de haven en zagen een enorme plastic eend drijven: ontworpen door de Nederlandse Florentijn Hofman. Natuurlijk moest ik met de eend op de foto!
(zou trouwens een geweldige opdracht geweest zijn: op de foto met een enorme gele eend).
Een ander uitstapje met het gezin leidde ons naar de Rockmarkets, waar je tegen betaling een motorritje op een Harley Davidson mag maken, uiteraard over de bekende Harbourbridge. Omdat het een druilerige dag was, zakte de prijs. Cheryl en haar zoon kozen voor een trike en ik voor een 'gewone' Harley. Een ritje van 20 minuten twee maal over de Harbourbridge, in de regen, achterop een Harley is niet een dagelijkse beleving. Zie foto's en filmpje (hoop dat het lukt).
Australie is groot, heel groot en er is enorm veel te zien, te doen. Maar, je moet hier meer dan ik in Azie deed, plannen, want alles kost (veel) geld en de afstanden zijn immens. Ik maakte een lijstje met alle dingen die ik wilde doen of zien. Uiteraard veel te veel in de tijd die rest (visum verloopt begin maart, maar is te verlengen).
Op stip nummer 1 stond een Jilleroocursus. Op 21 januari start ik met een 5 daagse cowboy cursus op een boerderij in de outback (zoals ze dat hier noemen) en leer ik schapen scheren, paarden zadelen en berijden, hekken repareren, lasso werpen en jonge stieren brandmerken. De avonden worden rond het kampvuur doorgebracht en de maaltijden zijn bushtuckers (eten uit de natuur). Lijkt me zooooo geweldig om ondergedompeld te worden in het 'ruigere' werk.....
Op zoek naar een geschikte plek voor vrijwilligerswerk struinde ik het internet af, werd lid van een organisatie die vrijwilligers en gastgezinnen bij elkaar brengt en schreef wel 20 'sollicitaties'. Van helpen op een kangaroo farm, tot zeewier wieden, bomen planten, didgeridoos maken en schapen hoeden. Leek me allemaal even leuk.
Welgeteld kreeg ik 5 reacties, waarvan er twee positief waren. Leuk hoe keuzes tot stand komen als je geduldig (!) afwacht...
Zo heb ik besloten twee weken vrijwilligerswerk te gaan doen aan de kust in Queensland, een van de mooiste plekken op aarde!
Ik ben welkom bij Leanne, een 55-jarige dame met 5 kinderen, 5 kleinkinderen, een groot huis, een grote onderkomen tuin en een take away-bedrijfje. Haar huis staat op Whitsunday Island (…) met 'amazing ocean views of the coral sea and natural waterfalls' en ik ga haar helpen met onderhoud van huis en tuin...Mijn hart maakt een sprongetje als ik denk aan de ervaring op een eiland te mogen werken, met uitzicht op zee. Afstanden zijn enorm dus ik vlieg erheen op 28 januari en blijf er twee weken.
Dan kreeg ik een positief antwoord van Graem, die mijn hulp kan gebruiken op zijn 50 are (dit is enorm groot!) farm op French Island, die hij een paar jaar geleden van popster Kylie Minogue kocht, inclusief haar spullen. Het schijnt er prachtig te zijn (google vertelt je alles) en het lijkt haast een droom voor me: werken op een eiland (geen stroom en watervoorziening) in een prachtige omgeving in en rond het voormalige huis van iemand die je alleen van de tijdschriften als Grazia, Story of Prive kent....
Gream maakt er nu een 'boutique health retreat' van waar je kunt genieten van alle rust en frisse lucht en 'panoramic views'. Op zijn farm zijn koalas, gepensioneerde renpaarden, koeien, pluimvee en schapen en worden groenten en kruiden gekweekt (oa smeerwortel).
Op 10 februari vliegt de goede doelen nomade naar Melbourne om te helpen op zijn farm/health retreat met alle voorkomende werkzaamheden bij de dieren en in de tuinen en het (enorme) huis....isn't it amazing??
Daarna, ergens eind februari, hoop ik 'de loempia familie' te omhelzen en ga meehelpen met de werkzaamheden die ik al ken van het afgelopen festival: groenten snijden, loempias rollen, fruitsmooties maken. Met Pasen is er een festival in Canberra (de hoofdstad) waar mijn inzet welkom is. Chris (mijn 'loempiamoeder') woont in een dorpje 150 km van Melbourne en biedt me haar 'comfortabele couch' aan om te slapen. Ik heb er enorm zin om haar te helpen en weer te zien. Ze is een krachtige dame met een enorme wilskracht en werklust. Een goede match!
Een mail van de producer van het nieuwe TV-programma 'Overal & Nergens' maakte me eveneens blij. Aanstaande zondag is de eerste aflevering en er zijn twee shots, van door mij gemaakte filmpjes, gebruikt in de uitzending. Waarschijnlijk zijn het aantal seconden, maar ik ben erg benieuwd!
Nieuwsgierig net als ik? Kijk dan as zondag 20 januari om 17:30 uur bij RTL 5 naar “Overal & Nergens. Daarna is het online terug te zien via RTL XL.
Het schrijven naar jullie doet me altijd goed, het voelt even of ik weer contact heb met mijn familie en vrienden en het laat me zien wat er allemaal gebeurt in mijn (dagelijkse) leven. Het lijkt gewoon als je het ervaart, maar als ik het teruglees is het wel heel bijzonder allemaal.
Hoewel het natuurlijk een 'algemene' mail is, hoop ik jullie toch te kunnen blijven boeien met mijn muizenissen en ervaringen. Ik blijf nieuwsgierig naar jullie en jullie dagelijkse bezigheden en persoonlijke mails zijn altijd welkom!
Groeten uit een warm (maar niet brandend) Sydney,
Esther
Het gaat je altijd gemakkelijk af, zo te lezen....ik hoor het vaker, maar natuurlijk heb ik ook mijn mindere momenten, baal ik enorm, ben teleurgesteld, verdrietig, voel me eenzaam, zit alles tegen, weet niet wat te beslissen....maar het zijn vaak situaties die ik niet op een forum zoals deze wil of kan delen. Dan kies ik voor de een op een sessies met mijn familie of hechte vrienden, of ik ga hollen, mediteren of slapen...er is altijd een oplossing....
In de afgelopen weken zat ik vast, het leek of ik niet vooruit kwam. Let wel, het is heerlijk om in Australie te zijn en ook de familie waar ik verblijf, zijn schatten. Ik besef me dat ik een heel bewogen en veelzijdig jaar achter de rug heb. Veel gezien, veel gedaan en het doet me enorm goed dat mijn keuze om 'goede doelen nomade' te worden zo veel positiefs oplevert.
De keuzes van een reiziger zijn telkens: waar ga ik naar toe, wat ga ik doen, waar slaap ik, waar eet ik, wie kan ik vertrouwen en hoe regel ik dit allemaal in een onbekende omgeving, in een andere taal met andere gewoontes. Visa, tickets, geld.... Het is heerlijk zo nu en dan 'niets' te hoeven regelen.
Het is ook een van de redenen dat ik vaak langer in een land en bij een familie vertoef, dan ik oorpsronkelijk dacht.
De kleding verkoop was niet zo succesvol. We hadden een huisverkoop gepland, iedereen (25 'vrienden') uitgenodigd, cake gebakken, de woonkamer als winkel ingericht , maar....welgeteld 1 persoon kwam. Tja, zei Cheryl, het is zoals ik de Australiers ken, ze zijn vriendelijk en open en je hebt meteen contact, maar het blijft aan de oppervlakte en een uitnodiging zoals deze wordt gezien als een aardige gedachte. Slik.
We hebben tig andere manieren bedacht om de kleding te verkopen, want we zijn beiden dolenthousiast over de modellen, stoffen, kleuren. Misschien was ik uiteindelijk wel een van de grootste klanten;-)) en weer een ervaring rijker.
We zijn die avond met het hele gezin naar een park in hartje Sydney gegaan en hebben genoten, gezongen en geswingt op de muziek van een Afrikaanse band.
Een paar dagen later waren we met Cheryl's vriendinnen in de haven en zagen een enorme plastic eend drijven: ontworpen door de Nederlandse Florentijn Hofman. Natuurlijk moest ik met de eend op de foto!
(zou trouwens een geweldige opdracht geweest zijn: op de foto met een enorme gele eend).
Een ander uitstapje met het gezin leidde ons naar de Rockmarkets, waar je tegen betaling een motorritje op een Harley Davidson mag maken, uiteraard over de bekende Harbourbridge. Omdat het een druilerige dag was, zakte de prijs. Cheryl en haar zoon kozen voor een trike en ik voor een 'gewone' Harley. Een ritje van 20 minuten twee maal over de Harbourbridge, in de regen, achterop een Harley is niet een dagelijkse beleving. Zie foto's en filmpje (hoop dat het lukt).
Australie is groot, heel groot en er is enorm veel te zien, te doen. Maar, je moet hier meer dan ik in Azie deed, plannen, want alles kost (veel) geld en de afstanden zijn immens. Ik maakte een lijstje met alle dingen die ik wilde doen of zien. Uiteraard veel te veel in de tijd die rest (visum verloopt begin maart, maar is te verlengen).
Op stip nummer 1 stond een Jilleroocursus. Op 21 januari start ik met een 5 daagse cowboy cursus op een boerderij in de outback (zoals ze dat hier noemen) en leer ik schapen scheren, paarden zadelen en berijden, hekken repareren, lasso werpen en jonge stieren brandmerken. De avonden worden rond het kampvuur doorgebracht en de maaltijden zijn bushtuckers (eten uit de natuur). Lijkt me zooooo geweldig om ondergedompeld te worden in het 'ruigere' werk.....
Op zoek naar een geschikte plek voor vrijwilligerswerk struinde ik het internet af, werd lid van een organisatie die vrijwilligers en gastgezinnen bij elkaar brengt en schreef wel 20 'sollicitaties'. Van helpen op een kangaroo farm, tot zeewier wieden, bomen planten, didgeridoos maken en schapen hoeden. Leek me allemaal even leuk.
Welgeteld kreeg ik 5 reacties, waarvan er twee positief waren. Leuk hoe keuzes tot stand komen als je geduldig (!) afwacht...
Zo heb ik besloten twee weken vrijwilligerswerk te gaan doen aan de kust in Queensland, een van de mooiste plekken op aarde!
Ik ben welkom bij Leanne, een 55-jarige dame met 5 kinderen, 5 kleinkinderen, een groot huis, een grote onderkomen tuin en een take away-bedrijfje. Haar huis staat op Whitsunday Island (…) met 'amazing ocean views of the coral sea and natural waterfalls' en ik ga haar helpen met onderhoud van huis en tuin...Mijn hart maakt een sprongetje als ik denk aan de ervaring op een eiland te mogen werken, met uitzicht op zee. Afstanden zijn enorm dus ik vlieg erheen op 28 januari en blijf er twee weken.
Dan kreeg ik een positief antwoord van Graem, die mijn hulp kan gebruiken op zijn 50 are (dit is enorm groot!) farm op French Island, die hij een paar jaar geleden van popster Kylie Minogue kocht, inclusief haar spullen. Het schijnt er prachtig te zijn (google vertelt je alles) en het lijkt haast een droom voor me: werken op een eiland (geen stroom en watervoorziening) in een prachtige omgeving in en rond het voormalige huis van iemand die je alleen van de tijdschriften als Grazia, Story of Prive kent....
Gream maakt er nu een 'boutique health retreat' van waar je kunt genieten van alle rust en frisse lucht en 'panoramic views'. Op zijn farm zijn koalas, gepensioneerde renpaarden, koeien, pluimvee en schapen en worden groenten en kruiden gekweekt (oa smeerwortel).
Op 10 februari vliegt de goede doelen nomade naar Melbourne om te helpen op zijn farm/health retreat met alle voorkomende werkzaamheden bij de dieren en in de tuinen en het (enorme) huis....isn't it amazing??
Daarna, ergens eind februari, hoop ik 'de loempia familie' te omhelzen en ga meehelpen met de werkzaamheden die ik al ken van het afgelopen festival: groenten snijden, loempias rollen, fruitsmooties maken. Met Pasen is er een festival in Canberra (de hoofdstad) waar mijn inzet welkom is. Chris (mijn 'loempiamoeder') woont in een dorpje 150 km van Melbourne en biedt me haar 'comfortabele couch' aan om te slapen. Ik heb er enorm zin om haar te helpen en weer te zien. Ze is een krachtige dame met een enorme wilskracht en werklust. Een goede match!
Een mail van de producer van het nieuwe TV-programma 'Overal & Nergens' maakte me eveneens blij. Aanstaande zondag is de eerste aflevering en er zijn twee shots, van door mij gemaakte filmpjes, gebruikt in de uitzending. Waarschijnlijk zijn het aantal seconden, maar ik ben erg benieuwd!
Nieuwsgierig net als ik? Kijk dan as zondag 20 januari om 17:30 uur bij RTL 5 naar “Overal & Nergens. Daarna is het online terug te zien via RTL XL.
Het schrijven naar jullie doet me altijd goed, het voelt even of ik weer contact heb met mijn familie en vrienden en het laat me zien wat er allemaal gebeurt in mijn (dagelijkse) leven. Het lijkt gewoon als je het ervaart, maar als ik het teruglees is het wel heel bijzonder allemaal.
Hoewel het natuurlijk een 'algemene' mail is, hoop ik jullie toch te kunnen blijven boeien met mijn muizenissen en ervaringen. Ik blijf nieuwsgierig naar jullie en jullie dagelijkse bezigheden en persoonlijke mails zijn altijd welkom!
Groeten uit een warm (maar niet brandend) Sydney,
Esther
-
17 Januari 2013 - 10:08
Jolanda Peters:
Ik heb eigenlijk nog nooit gereageerd, terwijl ik toch geregeld je verslagen lees. Een indrukwekkende reis is het, die je aan het afleggen bent. Ik heb niet zo veel stichtelijks te zeggen hahaha, maar ja, zo weet je in ieder geval dat ik je met belangstelling volg !! Groetjes kus en knuffel van Jolanda. -
17 Januari 2013 - 13:47
May Peters:
Hello querida Esther:
Mensen zoals jij en ik, die in een ver land wonen, zonder een steady job, een vaste woonplaats, weet je hoe ze die noemen? Creators. Wij zijn in de gelegenheid om ons leven elk moment weer te creëren. (Iedereen kan dat, maar velen doen dat niet.) Kijk, dat hebben ze ons in Berkelaar niet geleerd. Alhoewel... Als boerendochter kan ik me heel erg goed herinneren dat mijn vader ALTIJD 'strech' had vanwege het weer. De naam Pelleboer was synoniem voor 'baedeliër' 'hongerliejer'. Het was zelfs zo dat als een vriendin op bezoek kwam en de zon scheen, zei; 'Mijnheer Peters. Ja, ik weet nooit wat ik nu moet zeggen. Is het goed weer of slecht weer?' Als het hooi of stro te drogen lag en het regende, dan dan was het binnen ook onweer. Op een dag , het had weken niet geregend. De bietenbladeren lagen verslakkerd op de rivierklei van de Breul. En mijn vader dacht eens even het universum te gaan dwingen. Donkere wolken pakten zich samen boven 'de Laak', bliksemflitsen op 'Genoa' . Maar aan de andere kant van het kanaal, geen druppel. Op een gegeven moment was hij zo gek, dat hij zijn schoffel in de lucht stak en riep: ' Kom denne! Hie, ich daag 'em oet!' Ik lag dúbbel van het lachen! En ook toen inderdaad een half uur later een stortbui naar beneden kwam. Pap liet zich helemaal nat regenen.Want er was ook nog een verschil tussen 'een paar dröppele' en 'officieel raegene'. Terwijl ik in de auto zat en mijn moeder al met de fiets aankwam, waar wij bleven in deze stortbui, liet hij letterlijk de hemel over zich heenkomen, opdat hij eindelijk geloven zou dat het inderdaad regende na zoveel weken van droogte...
Querida Esther, wat ik nu geleerd heb, na mijn decennia in Puerto Rico en in deze laatste fase van mijn cd-opnamens is, dat het geheim van het leven schuilt in goed luisteren. Een bewustwording van elk moment. Juist in de momenten van totale onzekerheid schuilt de creativiteit. De Wet van de Minste Weerstand, oh,oh,oh. Wat ik daar toch tegen gezondigd heb! En hoe bijzonder, om na zoveel decennia,te ervaren, net zoals mijn Goede Fee uit Echt altijd zegt : 'Alles op dit moment is goed. Precies zoals het universum het voor jou bedoeld heeft.' Het enige wat je nodig hebt is vertrouwen ( ja, het gaat regenen!) En in de stilte vind je het antwoord voor je vragen. Just be quiet and... listen. Un abrazo cariñoso desde San Juan- Puerto Rico -
17 Januari 2013 - 14:40
Marlies:
Beste Esther
dank je wel voor je verslag, deze keer heb ik het gelezen vooral omdat jouw eerste alinea mijn aandacht trok.
Ik herken me in wat je zegt: je schrijft aan iedereen wanneer het goed gaat en als het even minder is zoek je een op een contact, de lessen daaruit kun je wel weer met iedereen delen, maar dat hoeft soms ook niet. mooi zo'n reis met zoveel kanten! Mijn zoon Maarten zit op dit moment ook in Australië en doet de volgende week de "tour down under" van 22 tot 27 januari. Misschien krijg je daar iets van mee in het grote Australië.
Hartelijke groet en nog de beste wensen voor 2013.
Marlies -
17 Januari 2013 - 16:01
Nicole:
Hallo Esther,
Ondanks dat ik je niet persoonlijk ken, ik ben een vriendin van Coby, lees ik jouw verhalen telkens met veel plezier. Ik deel ze op mijn facebookpagina omdat ik jou bewonder.
Wat vind ik het dapper dat je deze reis onderneemt en hoe je alles doorstaat.
De foto's zijn werkelijk prachtig om te zien.
Sinds eind oktober lag/zat ik thuis met een hernia en jouw verhalen zijn dan een enorme afleiding van mijn eigen "tegenzittende"fase. Ik bewonder je enthousiasme, je doorzettingsvermogen, je hoop, je geloof in de mensen!
Ik wens je voor de komende tijd heel veel geluk en liefde in je omgeving. Wat fijn dat je kunt steunen op je familie en je goede vrienden. En weet dat je verhalen worden gelezen! Top hoor.
groetjes Nicole -
17 Januari 2013 - 16:55
Celina:
Hoi Esther,
Ik ben Celina de Monte, dochter van Yvonne Meulen(buikdansschool Faracha). Ik ben zoekende in wat ik volgend jaar wil gaan doen als ik mijn studie voor Dans en bewegingstherapeut heb afgerond en één van die opties is om in het buitenland te gaan werken.. Mam zei dat jij misschien nog wel contacten had in Afrika ergens om als vrijwilleger aan de slag te gaan?! Afrika is een van mijn mogelijkheden, maar eigenlijk staat alles nog open. Ik zou het leuk vinden om sociaal werk te doen en met voorkeur ook waar ik met mijn proffessie iets kan opstarten, dus bijvoorbeeld een; kinderopvang, school, buurtorganisatie, vrouwenhuizen enzovoort. Kun jij mij tips en trics geven?! Want via de grote organisaties betaal ik zelf al snel 3 duizend euro voor 2 maanden:|
Mooie verhalen!
Liefs, Celina -
17 Januari 2013 - 21:32
Joke Bouvrie:
Hallo Esther. Heb weer met veel enthousiasme je verhaal gelezen.Met plussen en minnen.Wat ook heel
begrijpelijk is.Vindt het nog steeds zeer knap. Heb ook de foto's en ook de videofilm bekeken.
Geweldig en goed gelukt hoor! Sterkt bij moeilijke momenten.Maar je weet ze ook weer in
positieve zin om te zetten.Dat moet natuurlijk ook, maar lukt je ook weer.
Vele groeten vanuit een besneeuwd en echt goed koud Panningen. Limburg.
Wat een uitersten he. Bij de een de hitte, bij de ander vorst tot -7 graden! -
18 Januari 2013 - 00:25
Lisette Sickmann:
Lieve Esther,
heel heel heel veel respect voor je hoor!
natuurlijk af en toe dipjes, dat hoort erbij! En jij zet je daar weer overheen. Sterk van je dat je ook dat deelt!
Mail alsjeblieft met Lisanne! en plan wat als je in Melbourne bent.
-
18 Januari 2013 - 10:57
Tante Fiet En Ome Nol:
Hallo Esther, goed jou (h)eerlijk verslag te lezen. Er zijn altijd zonnige en schaduwrijke kanten in het leven. Van de zonnige geniet je en van de schaduwrijke kan je veel leren om daarna ook hiervan met passie om te gaan. We wensen jou - goede doelen dame - veel plezier, succes en een blijvende goede gezondheid toe om de enerverende situaties prima te doorlopen en met positieve zin en moed door te gaan. -
18 Januari 2013 - 15:13
Cloe:
Beste Esther, ik herken je verhaal tot in detail. Ik reis nu twee jaar rond, net als jij, en ervaar dezelfde hoogtepunten en net zoveel momenten dat ik even slik en mn tanden opelkaar moet zetten. Situaties waar ik er even helemaal alleen voor sta, in een vreemd land zonder iets als herkenning, als reflectie punt of richtingwijzer, behalve mijn eigen innerlijke ruimte. Wat me veilig houd, is die innerlijke ruimte stil genoeg en helder te houden. Omdat het al snel verward of onzeker word door alle dingen die op je afkomen als reiziger. Veel mensen zeggen ook tegen mij: jij hebt t maar makelijk, jij bent op 1 lange vakantie!
Ik denk dat veel mensen geen flauw idee hebben wat lange termijn backpacken met zich meebrengt. Naast de prachtige natuur en de openheid in invulling van je dag, komt er veel onzekerheid en confrontatie bij kijken. Ik heb nog nooit zo op mijn eigen innerlijke kracht aan moeten boren, en. Mezelf staande gehouden in situaties waar de wind van zoveel kanten blaasde, dat ik wankelde. Begrijp me niet verkerd, ik klaag niet, en zeg niet dat ik het ontzettend moeilijk heb, mar wat ik afgelopen twee jaar wel ervaren heb, is dat het reizigers leven niet zo romantisch is zoals ik had verwacht, en dat mijn oude, ''normale'' leventje waar je een eigen huis hebt en van A naar B gaat elke dag, nu makkelijk eruit ziet.
Toch ben ik dankbaar, en heel blij met mijn keus om mn bedrijf te verkopen tweejaar geleden, mn huis weg te doen en me over te geven AAN het onbekende. Het is de meest waardevolle keus geweest, en ik heb me nog nooit zo IN LEVEN gevoeld! Zo gaan we door, vol vertrouwen in onszelf, en stuur ik jou een zonnestraal vol diep respect. -
18 Januari 2013 - 15:19
Cloe:
Voor de kleding, mss in 1 keer doorverkopen aan kledingwinkel, of iemand comisie geven en die t laten verkopen via ebay etc?
Of eeb fb pagina ervor maken, '' sales for charity..''.etc.... en dan komt er mss meer bekendheid over? Succes !
It is through our darkness, that we can see the light. ♥ -
18 Januari 2013 - 20:01
Aletta:
Het is zo mooi omdat jij het zo eerlijk durft op te schrijven! ik bewonder je er om! Ga door en geniet van al het moois en bijzonders wat je al hebt meegemaakt en wat nog gaat komen. En de mindere momenten heb je nodig om dit allemaal nog meer te waarderen. Cowgirl! Ik poppel nu al naar je volgende verslag en foto's! -
20 Januari 2013 - 13:09
Mieke:
Ha die Esther,
Allereerst Gelukkig Nieuwjaar ! Blijf zo lang als je kunt en geniet van je geweldige ervaringen !
Enne de ........ zal nog op je pad verschijnen.
Gr .Mieke -
27 Januari 2013 - 19:44
Annet:
Hallo Esther,
ik had je verahlen gemist. Ik sta niet meer op je maillist, maar ik heb je toch gevonden waarbenjenu.nl Ik heb je laatste drie verhalen gelezen. Ik vind het geweldig om te lezen wat je allemaal doet. Het zal wel wennen zijn geweest, als die rijkdom en de zogenaamde van vanzelfheden die je wel moet betalen. Mooi dat je blijft, je bent nog lang niet klaar, ook met de mindere dagen, dat heb je dan toch nodig om zo ook weer verder te gaan.
Ik wens je veel plezier en wijsheid!
liefs oet Amsterdam
ook van Gerard.
groetjes Annet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
