Te mooi om waar te zijn

Op het moment ben ik even goede doelennomade af en ben tuinierster geworden. Ik help anderen met onderhoud van huis en tuin, schep orde en doe dat in ruil voor onderdak en eten. Ik kom de meest bijzondere mensen tegen die op de meest vreemde plekken op aarde wonen. Lees maar.

De sprookjestuin bij Tahnee ziet er leuk uit en smorgens vroeg maak ik er foto's van. De vlinders hebben de plek ook gevonden en dat maakt het meer dan af. De tuin heeft een flinke opknapbeurt gehad en ze zijn er heel blij mee, ik dus ook.
Ik klus nog een dag bij de zus van Tahnee en schilder de houten palen van haar terras met olie. Geen vervelend werkje, want alleen al het uitzicht is geweldig! We sluiten af met een barbecue aan het strand...
Een ander familielid heeft me uitgenodigd en twee dagen later ben ik in een enorme 'spirituele tuin' met boeddha's, shiva, het gras in de vorm van ying-yang, een yaccuzi (buiten werking) en wuivende palmbomen. We snoeien de palmen en wieden onkruid. Al het afval brengen we gratis naar de 'gemeenteloods' en nemen een wagentje houtsnippers mee terug. Als het pijpestelen regent is onze klus net af. Die avond heb ik nog energie over voor de Zumba workout. Het is heerlijk weer even te bewegen op muziek, maar na een uur moet ik het echt opgeven. Mijn knie speelt parten. Waarschijnlijk van de vele afdelingen in Nepal, een flinke blessure opgelopen die maar niet overgaat. Rust Esther, rust, zegt mijn knie.
Magic (zoals zijn vriendin hem noemt) heeft een interessant leven achter de rug. Deed 'verboden' dingen, belande in de cel en zocht de mazen in de wet om zijn handeltjes te kunnen uitvoeren. Onze aarde is een web van leugens, is zijn overtuiging, een paar mensen bepalen wat er gebeurd en bespelen de mensen via de media. Hij geeft me talloze voorbeelden die me werkelijk aan het denken zetten. Het boek'Shantaram' wat ik aan het lezen ben, geeft vele overeenkomsten. Ongelooflijk.

Op zaterdag maak ik een toeristisch uitstapje. Een dag met de boot op het water, bezoek 3 eilanden, waarvan eentje met kraakhelder wit zand. De lunch is een uitgebreide barbecue op een van de mooiste stranden op aarde. Ik blijf foto's maken, het water en de uitzichten zijn ongelooflijk mooi. Zoals in boekjes, zoals in films, maar nu zie ik het met mijn eigen ogen. Waaw!!
Aangeraden wordt een beschermend pak te dragen tegen kwallenbeten voor degenen die het water ingaan. We krijgen snorkelinstructies en gaan te water. Na 5 minuten zwemmen ben ik in een aquarium beland. Ik zie de mooiste koraal, de kleurigste vissen en rondzwemmende kwallen en raak niet uitgekeken. Dit is zo mooi! Hoewel ik me vaak heb ingesmeerd, kom ik toch nog roodverbrand terug aan wal.

Als afscheid maak ik bananenbrood voor de familie en hoewel ik geen weegschaal en maatbeker heb, lukt het me om een heerlijk geurende cake te bakken. Ben trots op mezelf.
Tahnee moet die nacht werken dus we nemen in de avond afscheid. In de ochtend brengt haar vriend me naar de ferry, voor een tochtje van een half uur naar het vliegveld. Het is heerlijk op de boot en ik overdenk weer mijn afgelopen weken. Ik slaap op zoveel verschillende plekken, kom zoveel verschillende mensen tegen, waar ik even in hun leven mag 'kijken en helpen'. Het blijft leuk en ook bijzonder om te zien hoe mensen leven. Maar de rode draad is telkjens weer: opruimen, onderhouden en ordenen. Wat kunnen mensen toch een puinhoop van hun omgeving (en leven) maken.

Vliegen vanaf een eiland is bijzonder. Er rijden alleen golfkarretjes rond die iedereen van A naar B brengen. Het is een relaxed sfeertje en ik weet niet of het daardoor komt, maar mijn bagage (2,5 kg te zwaar) mag probleemloos mee. Ik vlieg 3 uur lang naar Melbourne, met 1 uur tijdsverschil en ben nog steeds in hetzelfde land...
De volgende bestemming is French Island, ruim twee uur treinen vanaf Melbourne en 10 minuten met de boot. Het is te laat om meteen door te reizen en ik besluit een nachtje in Melbourne te blijven. Verzend 5 berichtjes naar al mijn 'vrienden' in Melbourne, maar iedereen heeft wel wat, waardoor het niet lijkt te lukken.
Bij aankomst in Melbourne zie ik een sms van Lisanne, de dochter van oud collega Lisette. Ik kan bij haar blijven slapen en ben als een kind zo blij. Ik reis per trein naar haar toe en ze komt me van van het station halen. Het is ontzettend leuk om weer Nederlands te babbelen en ik geniet van een heerlijke gastvrijheid. (Lisette bedankt en je opdracht wordt nog uitgevoerd!!).

De volgende ochtend pak ik mijn 'twee-weeks tasje' en laat mijn grote zware tas achter. Heerlijk, geen nutteloos gesjouw. Heb de reis naar French Island uitgeplozen, maar in de ochtend krijg ik een voorgevoel. Eerder vertrekken zeg dat voorgevoel. Het is 'maar' een half uur en ik sta versteld van deze actie. Ik kom bij het station aan en kan meteen instappen. De voorgaande trein is verlaat. Als ik overstap, hoef ik maar enkele minuten te wachten op mijn aansluiting, ook die had vertraging. Als ik voor de 3e keer moet overstappen en de aansluitende trein zoek, blijkt dat ik weer geluk heb. Net voor het fluitje gaat, stap ik in. Ik vind het gewoon verbazingwekken allemaal. Precies op de tijd dat ik zou aankomen bij Stony Point waar de ferry vertrekt, kom ik aan. Het is de laatste mogelijkheid voor de ferry naar French Island vertrekt.
Als ik een kaartje voor French Island koop vraagt de dame wanneer ik terug ga. Weet ik niet, antwoord ik. Weet je zeker dat je er naar toe wilt? Op Philip Island is veel meer te doen. Ja, antwoord ik, ik wil een enkeltje French Island.

Het is een boottochtje van 10 minuten en ik vind het weer reuze spannend waar ik terecht kom. Via een 'vrijwilligerssite' ben ik in contact gekomen met Graeme, een man die een landgoed van 50 acre beheert. Dat is enorm groot, wel meer dan 200 duizend vierkante meter!! Ruim 4 jaar geleden kocht hij het met het idee er een 8 persoons gezondheids-en rustoord van te maken. Ik ga hem helpen met het onderhoud van de tuinen en het huis in ruil voor onderdak en eten.

Greame haalt me van de ferry en ik krijg meteen uitleg over het eiland: er is geen stroom, geen waterleiding, een basisschool, een warenwinkel, onverharde wegen, een cricketvereniging en ruim 90 bewoners.
We stoppen bij de enige winkel, kopen de krant, halen de post op en nemen wat eetwaren mee. Het is er ouderwets en toch van deze tijd. Ze verkopen van alles, van honing en kaarsen tot wasmiddel en benzine. In de winkel staat een piano waar de dochter hard oefent. Wat een sfeertje!

De auto heeft geen nummerbord, hoeft ook niet, want er is geen politie op het eiland, vertelt Graeme lachend. Iedereen kent en groet elkaar en alle eilandbewoners helpen elkaar.
Dan komen we aan bij zijn landgoed en ik herken wat beelden van internet. De oprijlaan is misschien wel een kilometer lang en ineens zie ik een enorm chalet. Het is het voormalige vakantiehuis van Kylie Minogue, maar Graeme rept er met geen woord over en ik laat het ook zo. Je kunt zien dat het huis (ooit) zeer luxe was ingericht, helemaal in Franse stijl. Ik kijk mijn ogen uit. De keuken is groot en overal zie ik (kommen met) zaden liggen, vele kook-en tuinboeken. De woonkamer is zo waar nog groter en overal liggen spullen, boeken, papieren, gereedschap. De kerstboom staat er ook nog.
Het uitzicht is fantastisch. Alle ramen geven uitzicht over het eiland en waar ik ook kijk, ik zie alleen maar groen, geen enkel huis. Mijn slaapkamer heeft eveneens een fantastisch uitzicht, zeker als de zon onder gaat.

We maken een rondje over het landgoed en ik maak kennis met 4 gepensioneerde renpaarden, 5 stieren en een poes. De kippen zijn uitgeleend aan de basisschool, zodat de kinderen 'kippen verzorgen' leren. Er schijnen veel koala's te wonen op het eiland (nog geen gezien).
De 'tuin' is enorm. Er zijn overal borders met bloemen, groenten en kruiden. Wasabi, sla, peterselie, aardbeien, tomaten in alle soorten, selderij, pompoenen, aardappels, courgettes... En overal smeerwortel, het oogappeltje van Graeme. Hij legt uit wat smeerwortel allemaal kan: het afttreksel van de bladeren in water houdt insekten weg als je de planten ermee besproeit en verpulverde bladeren is een goede groenbemester. Ik meng het ook onder het paardenvoer, vertelt hij verder, scheelt me weer de dierenarts. Hij heeft er ook smeerseltjes van gemaakt, tegen ontstekingen en kwetsuren. Meteen een dikke laag op mijn zere knie gesmeerd.

Als je honger hebt, loop je gewoon de tuin in, grinnikt Graeme. In een aparte omheinde tuin groeien bomen met vijgen, olijven, appels, peren, perziken, sinasappels en citroenen. Er is een pergola met sierdruiven en wederom groentebedden.
Er staan een stuk of 5 grote watertanks op het landgoed, waar regenwater wordt opgevangen en grondwater wordt opgepompt. Met grondwater worden de planten gewaterd en regenwater is om te wassen, douchen en koken. Dus, zuinig zijn met water, zegt Graeme, dat betekent 3 minuten douchen...
Electriciteit wordt opgewekt met zonne energie en er is een agregator voor noodgevallen. In een paar uur tijd krijg ik zoveel informatie dat het me even duizelt.
Voor het avondeten wandel ik de tuin in en pluk alles wat ik zie en maak er, samen met wat koelkastingredienten, een smakelijke salade van. Om 9 uur ben ik doodop en val in slaap met het geluid van de tjirpende krekels.

We werken de ochtend samen en ik leer ontzettend veel. Graeme vertrekt die namdiddag voor een paar dagen naar Melbourne en ik krijg een laatste uitleg van alle 'voorzieningen' .
Ik ben alleen op het landgoed en krijg meteen de kriebels om te ordenen. Overal ligt tuingereedschap, plastic potten, slangkoppelingen en gieters. Na een uur staat al het gereedschap bij elkaar en heb ik overzicht. Ik werk alle klusjes af en ruim in huis her en der wat op. Ben de hele dag in de weer met de tuin: water geven, tomaten opbinden, snoeien, wieden. Heerlijk. De zon staat hoog en ik ben een gelukkig mens. Sta ik hier te wieden op een landgoed in Australie. Wie had dat ooit gedacht?

Als ik tegen de avond de paarden ga voeren zie ik dat er een stel koeien en stieren de oprijlaan oploopt. Zijn dat 'onze' beesten, vraag ik me af? Met mijn cowgirl-cursus-kwaliteiten (maar dan zonder paard) loop ik op de beesten af, maar ze hebben zich omgedraaid en lopen de weg op. Ik neem een kijkje in de wei waar ze horen te staan en zie 5 prachtige beesten naar me kijken. Ze zijn dus niet ontsnapt en beesten die op de oprijlaan waren, zijn blijkbaar van 'de buren'. Ik wandel weer terug en doe daar een kwartier over, afstanden zijn enorm hier....

Hoewel er een joekel van een breedbeeld televisie staat, is de zonsondergang mijn 'televisie' . Overal waar ik om me heen kijk, kleurt de wereld zich van geel naar oranje, naar rood en paars.

Een andere dag verzamel ik gedroogde paardenkeutels en spreid die over een bed van kranten uit. Daarop komt aarde en gedroogd gras, een ideale voedingsbodem voor smeerwortel. Ik plant zaadjes voor dille, fenegriek en chia en zet die in een boeikasje. Ben de hele dag in de weer en het buiten zijn is gewoonweg een genot.
Als ik me die avond wil douchen is er geen water en ook de stroom valt uit.... Ik wandel op de tast naar mijn zaklamp en zoek het hele huis af naar de oplossing, maar vind die niet. Dus ik bel Graeme. Hij loodst me naar een kamertje waar het bediengspaneel hangt en ik krijg instructies wat te doen. Waarschijnlijk kortsluiting, het komt nooit voor, zegt Graeme.
Heb ik weer.

Tja lieve vrienden, het is een hele uitdaging om hier te zijn en te genieten van al het moois en alle mogelijkheden die hier zijn. Ik hoop dat mijn visum wordt verlengd, want dit is echt een uniek stukje aarde, waar ik nog wel even wil vertoeven!

Groeten vanaf French Island,
Esther

ps 1 Een aantal van jullie hebben net de Carnaval achter de rug, voor mij gewoonweg niet voor te stellen....

ps 2 Inmiddels zijn er twee uitzendingen op de TV geweest van het programma 'overal en nergens' waarin shots van mijn filmpjes zijn gebruikt. Het zijn enkele seconden en je moet dan ook nog weten dat ik die filmpjes maak. Ben zelf enkele seconden in beeld. Toch leuk.