Wat kan er toch weer veel gebeuren in een maand tijd!

Met Kerst, Oud en Nieuw was ik op Pangkor eiland in Maleisie. Een klein eiland dat je binnen enkele dagen volledig 'kent'. Heerlijk om gewoon rond te slenteren. In Singapore had ik het Nederlandse boek van de ontvoering van Heineken gevonden en hoewel ik het 'normaal gesproken' nooit zou kiezen, las ik het nu in een ruk uit.
Het boek gaf ik door aan de Nederlandse Ton, een pittige 60-er die vijf maanden per jaar reist. Ook ontmoette ik de Oostenrijkse Monika en Peter, die ook voor een paar maanden op pad zijn. Het zijn vrienden geworden omdat we allemaal eenzelfde soort interesses delen.
Omdat ik mijn benen wilde laten harsen, liep ik een salon binnen, maar het bleek een kapperszaak te zijn. De kapster wist wel een salon voor me en even later zat ik achterop haar brommertje en werd keurig bij een roze versierde salon afgezet. Het leek wel alsof ik in een soort dromenland was beland, alles was roze, versierd met kerstlampjes en overal pluche matjes, slofjes...Uiteindelijk kreeg ik een combi van gezichtsverzorging en harsen. De (Chinese) meisjes in de salon vonden het geweldig en ik kreeg daardoor een vip behandeling. Een paar uur later kwam ik stralend en glimmend naar buiten.
Ik wilde sterretjes voor oudjaar kopen, maar kon alleen een 'happybirthday-verjaardagskaarsje vinden. Ook goed. Toen de winkel eigenaar hoorde dat ik terug wilde lopen, vond hij dat geen goed idee, zette zijn dochter in de winkel en startte zijn brommer. Ga zitten, ik breng je wel. Wat een vriendelijkheid en service!

Vanuit Pangkor reis ik naar de Cameron Highlands (1500 mtr), een gebied waar je veel kunt wandelen in de jungle, tussen de theeplantages, aardbeienvelden, langs beekjes, watervallen. Het is er 'koud' (20 graden) en regelmatig worden we verrast met een lange tropische regenbui. Hier trek ik sinds lange tijd weer mijn vest, sokken en lange broek aan. Het voelt warempel een beetje Nederlands. Mijn tijd besteed ik aan yoga, wandelen en schrijven (voorbereiding boek...). Even geen vrijwilligerswerk, maar volledig richten op mezelf. Het doet me heel erg goed.
Mijn yogajuf geeft me de naam van een Nederlands dame die in hetzelfde dorp woont. Ze heeft een sieradenstalletje in het centrum. Diezelfde middag zit ik bij een eetlokaal naast een Francaise. Ze blijkt bij de Nederlandse Carolien in huis te verblijven. Nou ja!
Ik besluit haar stalletje op te zoeken en ze kijkt verbaasd als ik in het Nederlands begin te praten. Dit gesprek is het begin van een heel bijzondere ervaring voor me (later meer!).
Carolien verkoopt naast edelstenen, zilveren sieraden en handgeknoopte armbandjes, ook tweedehandsspulletjes voor het goede doel. Ze heeft contact met een opvanghuis voor vrouwen en kinderen in Penang (een ander eiland in Maleisie). En laat ik nou net besloten hebben naar Penang te gaan!! Goede doelen nomade of niet, steeds weer kruisen zulke contacten mijn pad.
Vanwege een blessure mag Carolien geen armbandjes meer knopen. Ik koop daarom al haar gekleurde garen en vraag haar me te leren de armbandjes te knopen. Een leuke bezigheid en de opbrengst gaat weer in de Kraaikrachtpot om goede doelen te steunen! De volgende middag zit ik bij haar stalletje armbandjes te knopen en te kletsen.
En van het een komt het ander. Carolien woont al jaren in Maleisie en vertelt me enthousiast over Thai Pusam, een offer-en dankfeest van de Hindoes, wat groots gevierd wordt in...Penang! Ze gaat er jaarlijks heen en wilt dit jaar voor de 9e en laatste keer deelnemen aan de ceremonie en vraagt me of ik haar wil assisiteren. Ik heb geen idee tegen wat ik 'ja' zeg, maar ik doe het meteen.
Later lees ik op internet wat het allemaal inhoud en ik ben hooggespannen. Kort gezegd: het is een pelgrimstocht van een aantal kilometers, waarin je lasten draagt om God Murugan te danken voor hetgeen je hebt gekregen of om het kwade af te wenden. De lasten en offers worden op verschillende manieren 'gedragen': van het dragen van een pot melk op het hoofd, tot het dragen van een versierde zware luifel op de schouders, tot, wel het voor mij meest indrukwekkende, het doorboren van de huid, tong of wangen met spiesen.
Ik ontmoet Carolien en de Francaise Angel een paar dagen later in Penang. De voorbereidingen voor Thai Pusam zijn in volle gang. Het wordt een nachtelijke tocht, legt Carolien uit, dan is het minder druk. We bezoeken eerst haar Indische vrienden die haar helpen met de offers, bestaande uit bananen, melk, poeders, kokosnoten (en meer). Angel en ik assisiteren Carolien bij haar tocht, aangezien ze dan in trance is.
Deze avond ben ik getuige van een indrukwekkend volksfeest, waarin jongeren, ouderen, mannen, vrouwen zich volledig overgeven aan de ceremonies. Ik zie meiden die een spies door hun wangen hebben, mannen die de volledige rug vol spiesen hebben, waar koorden aan bevestigd zijn die hun vrienden vasthouden. Ik volg en begeleid Carolien tijdens haar tocht (ze draagt een pot melk en heeft in haar voorhoofd drie spiesen). Ze is volledig in trance. Onderweg moeten we 7 kokosnoten kapot gooien, wierook branden en vooral opletten dat het goed gaat met Carolien.
Om drie uur snachts kom ik weer mijn hotelletje binnen, kan de slaap niet vatten en start met schrijven. Het is een van de meest indrukwekkende ceremonien die ik tijdens mijn reis heb meegemaakt, nu van heel dichtbij. En dit alles startte met het knopen van armbandjes!

Een ander doel in Penang is de kattendame. Via via heb ik een dame gevonden die 20 katten opvangt in haar huis en ze kan mijn hulp wel gebruiken. Als welkomstkado geef ik haar een katten krabpaal (van Kraaikracht), die ik op de voorgaande bestemming heb gekocht en 250 km gedemonteerd meesjouw. Ze is in haar nopjes. Het is weer een heel bijzondere ervaring voor me.
Het hele huis is vol met katten, groot klein, dik, dun, mank, blind en er lopen ook nog 4 honden rond. Het zijn allemaal verwaarloosde, achtergelaten en getraumatiseerde dieren.
Nadat ik mijn tas heb neergezet start ik meteen met poep ruimen. Ik schep heel wat keutels, spoel ze door de wc en spuit het terras weer schoon. Dan stel ik voor met de honden te gaan wandelen. Het zijn twee puppies die zeer enthousiast de riempjes begroeten maar ze ook niet gewend zijn. Nu komt mijn ervaring met honden van pas denk ik nog (had er ooit zelf 4) maar mijn vreugde is van korte duur. De kattendame wordt ontzettend boos als ze me bezig ziet met de puppies en vindt dat ik ze 'mishandel'. Oei! Ik kijk haar aan en vraag haar of ze me haar manier van aanlijnen wilt voordoen. Ze gaat op haar knien zitten en begint uitgebreid de verbaasde puppies te troosten. Ik krijg geen voorbeeld.
Als we een uurtje later boodschappen gaan doen, gilt ze naar me als ik de straat oversteek 'voor' een vrachtwagen. Bij de bushalte krijg een uitgebreide berisping van haar. Als we bij de supermarkt aankomen geeft ze me de suggestie de stad in te gaan. Ik neem haar suggestie meteen aan en stap even later in een drukke stad uit, onvoorbereid, maar met een ervaring op zak. Ik loop een half uur vertwijfeld rond, dan weet ik het zeker: op deze plek blijf ik niet. Meteen ga ik op zoek naar een guesthouse. Als geroepen verschijnt er een meisje dat ik op de boot was tegengekomen. Ze wijst me de weg naar een aantal guesthouses. Ik regel mijn volgende nachten en reis terug naar het kattenoord, vertel dat ik vertrek (…) en een uur later zit ik weer in de bus. Een goede beslissing, heb geleerd van eerdere ervaringen. Doorzetten in een niet comfortabele omgeving is prima, maar op tijd weggaan ook!

Ik heb even geen behoefte aan nieuwe initiatieven en lummel wat rond. Dan ontmoet ik een Nederlands stel die in Maleisie zijn voor hun visum. Ze wonen en werken in een rustig deel van Phuket, Thailand. Ik krijg een wijntje aangeboden en kan even heerlijk van me af te kletsen. Het gesprek eindigt met hun adres in mijn schriftje. Kom gerust langs zeggen ze spontaan, er is een bed en er is altijd wat te doen.

En zo besluit ik even voor Chinees Nieuwjaar om Penang (en daarmee ook Maleisie) te verlaten en naar Thailand te gaan. Heb gisteren een busrit van 14 uur naar Phuket geregeld. Ja ja zo makkelijk gaat dat.

Enne, ondertussen heb ik ook meer geregeld, onder andere mijn terugreis naar Nederland...Tot half april blijf ik in Thailand, voornamelijk om yoga te doen en massage te leren. Via Frankrijk, Italie en Spanje (vriendenbezoek) ga ik terug naar Nederland. En ja het is echt waar, na twee-en-een-half jaar kom ik op zaterdag 7 juni om 12 uur aan op het vliegveld in Eindhoven....Spannend!!...

Liefs, Esther (fotos volgen wat later)