Spectaculair Singapore en bezinning als nomade
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg † Esther
26 December 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Singapore is verrukkelijk en adembenemend. Het is er schoon, veilig en alles loopt gestroomlijnd. Letterlijk en figuurlijk. Wat een architectuur hier. Ik zie de meest waanzinnige gebouwen.
Via de MRT (metro) zoef ik ondergronds naar 'Little India' een van de wijken van Singapore, waar zoals de naam al zegt, veel Indiers vertoeven.
Mijn bed staat klaar bij Ali's nest. Ali is een Chinees en heeft 30 jaar in Nederland gewoond. Nu is hij terug om voor zijn demente moeder te zorgen. Ali heeft een heel eigen stijl om het guesthouse te runnen. Je krijgt een korte rondleiding en introductie die ongeveer 3 minuten duurt. Hij zegt steevast: goodmorning (welk tijdstip van de dag het ook is), Help your self en It's simple. Ali is een toffe peer en zorgt er onbewust voor dat de gasten een grote familie vormen. Ik blijf er uiteindelijk twee weken en kom hier weer bijzondere mensen tegen.
Zoals Klara en Petr uit de Tsjechische Republiek die ik al eerder in Java tegen het lijf was gelopen. Ook zij zijn inmiddels twee jaar op pad, van dezelfde leeftijd en interesses en dat mond uit in een hechte vriendschap. Er verblijft een Maleis/Indiaas gezin die hun zoon voorbereiden voor een belangrijke toelatingstest voor een universiteit in Singapore. En praatgraag Mr Daniel die met zijn compagnon klanten werft voor een internationale business. En ook Frans uit Belgie, die met de fiets het vliegtuig instapte en stukken door India, Maleisie en Singapore heeft getrotseerd. Een leuk en bont gezelschap dat dagelijks wisselt.
Twee dagen na mijn aankomst wordt Singapore opgeschrikt door een rel van jawelste. In de wijk waar ik verblijf, gebeurt een ongeluk waarbij een man komt te overlijden en als gevolg daarvan gaan 300 relschoppers met elkaar, de politie en de hulpdiensten op de vuist. Het is het gesprek van de dag, want Singapore staat bekend om haar veiligheid en lage criminaliteit en zoiets is in geen 40 jaar voorgekomen! Ik krijg er echter niks van mee, want had besloten die nacht vroeg naar bed te gaan.
Singapore is een klein eiland met een grote stad, wat buitenwijken en heel veel attracties en bezienswaardigheden. Op het vliegveld heb ik al wat entreekaartjes tegen een mooie korting kunnen bemachtigen. Ik bezoek de mooiste tuinen, waar je een dag rondloopt en nog niet alles hebt gezien. Stap in een reuze-reuzerad die me een geweldig uitzicht geeft. Ook in Singapore hebben ze van water land gemaakt en het resultaat is verbluffend. Sentosa eiland is feitelijk een heel groot attractiepark. Universal Studios, maar ook het grootste en meest indrukwekkende zee aquarium ter wereld en mooie stranden. Het zand daarvoor is overgevlogen uit Indonesie werd me verteld. Die Singaporianen doen het gewoon.
In Singapore is het een 24-uurs economie en vele winkelcentra zijn dag en nacht open. Toen ik met mijn lijstje 'tandpasta, vijgen, kaas' het winkelcentrum 'Mustafa' binnen liep, kwam ik er ruim twee uur later vooral knettergek, naar buiten gelopen. Ik heb nog nooit zoveel keuze en mensen op een kluitje gezien. Loop je naar de afdeling tandpasta (10 min lopen), kun je een keuze maken uit 3 meter rekken met....tandpasta. En hordes mensen binnen, die kopen, kopen, kopen. En in Mustafa is alles te koop, van Hello Kitty slippers tot Hollandse kaas en Rolex-en. Het is te gek voor woorden. Ik ben een keer hartje nacht wat gaan kopen, gewoon voor de ervaring en te zien hoe druk het dan was. Nog steeds zijn er dan mensen aan het winkelen...
De gebouwen hier zijn zo hoog en indrukwekkend, dat je jezelf een kabouter voelt. Zoals het Marina Bay Sands hotel, bestaande uit drie hoge torens. Op de top is een boot gebouwd met daarin een bar, restaurant en jawel, een zwembad met palmbomen! Op een mooie avond stapte ik in de lift en stond even later op 200 meter hoogte met een hele dure cocktail in mijn hand, over Singapore uit te kijken. Mijn eigen priveattractie gecreeerd!
Ik maakte kennis met een jonge meid uit Singapore. Ze was er wel voor in om een dagje met me door te brengen. De 25 jarige Drew was vrolijk en praatgraag en zeer attent. Ze loodste me naar de leuke plekjes waar de gemiddelde toerist niet komt. Bijvoorbeeld haar universiteit, waar ze informatica had gestudeerd. Ik keek mijn ogen uit. Om toegelaten te worden moet je naast een prima cijferlijst een interview geven waarbij je getest wordt op creativiteit, hulpvaardigheid en motivatie. Scoor je daar niet voldoende op, word je, ondanks een hoge cijferlijst, niet toegelaten. Je krijgt er een fictief bedrag waarmee je op lessen biedt. Zo kun je een eigen lesprogramma samenstellen, wat natuurlijk aan allerlei regels is gebonden. Wat ik merk aan Drew, maar wat ze ook zelf verteld is dat ze worden klaargestoomd om in deze 'snelle' wereld 24 uur per dag bezig te zijn. Alles zoekt ze op via haar smartphone en we hebben het antwoord binnen enkele minuten. Overal is wifi, airco en zijn metrostations.
Er is nooit een moment van rust in deze stad en zie dat ook om me heen. Als je in de metro bent is iedereen 'bezig' met zijn electronische hebbeding. Contact maken via de digitale weg lijkt voor velen veel vanzelfsprekender en gemakkelijker dan een praatje aanknopen met een onthutste Limburgse nomade.
Via mijn vriendin Jose uit Fiji, leer ik Li-Yin en haar man kennen. We rijden naar het buitengebied van Singapore en komen in een oase van rust en groen terecht en wandelen een hele ochtend. Daarna beland ik in een soort elitevereniging, waar ik heerlijk mag eten op hun kosten en uitkijk over het prachtige zwembad en dat midden in Singapore! Een ander uitstapje leidt naar hun jachtclub, het zijn zeilers, en ook daar kijk ik mijn ogen uit. Ik zie boten, groter dan een gemiddeld huis en zwem in een zwembad waar de wanden van doorzichtig glas zijn. Tjonge jonge. Ik doe mee aan het Happy Hour van de jachtclub en verlies mijn kans op een gratis massage tijdens een wedstrijdje 'biervieltjes vangen'. Een reuze avond.
Li-Yin hoort dat ik ook wat Duits en Spaans spreek en belt meteen met een Columbiaanse tante. Twee dagen later ga ik bij haar op bezoek en ga de volgende dag nog eens terug. Marianne is 'op leeftijd' maar praatgraag en relatief fit. Ze beweegt zich voort in een rolstoel. Haar man, een Duitser en inmiddels overleden, heeft haar over heel de wereld gebracht met zijn werk voor Siemens. Ik krijg bijzondere verhalen te horen. Het is heerlijk met iemand te kletsen die veel wereldse ervaringen heeft. Marianne nodigt me uit om met haar huishoudster een hapje te eten en de taxi wordt besteld. Ik voel me als een prinses en kom terecht bij een luxe slagerij annex eeterij, waar ze onder andere Spaanse ham, Argentijnse bief en kalfsvlees uit Nederland verkopen. Op tante's kosten mag ik een menu kiezen. Het is heerlijk en erg gezellig.
Een andere avond hebben Li-Yin en haar man een Chinees vegetarisch restaurant uitgekozen en nodigen me uit. Ook dat is heel bijzonder, want je ziet gerechten die op vlees lijken, maar van soyabonen of andere, niet dierlijke producten, zijn gemaakt. Weer een nieuwe ervaring en het eten is bijzonder lekker!
In Singapore heb ik gekeken of er ook werk zou zijn voor deze goede doelen nomade. Nou nee, geen werkzaamheden die ik daarvoor betitel. Wel zou ik maaltijden voor ouderen kunnen bezorgen of mensen moreel steunen die een moeilijkke periode achter de rug hebben. Ik zie daarvan af en ga vooral mijn eigen gang.
Na twee weken ondergedompeld te zijn in deze bijzondere stad en eiland, ben ik klaar om te vertrekken naar Maleisie. Ik regel een bus en zie bijna 10 uur lang het landschap aan me voorbij gaan. Ben weer in een heel andere wereld beland. Laten we zeggen, iets minder gestroomlijnd...
Inmiddels ben ik op het eiland Pangkor in Maleisie en heb ondanks de drukke periode (het is schoolvakantie) een mooie kamer kunnen bemachtigen, pal aan zee. Wil hier blijven tot ik mijn verdere reis een beetje in kaart heb.
Over twee weken ben ik alweer twee jaar op pad.
Het is haast onbegrijpelijk als ik het opschrijf. Twee jaar met tal van ervaringen op plekken en met mensen die nieuw voor me waren, maar vaak mijn familie of vrienden werden. Langzamerhand merk ik dat het tijd is om te bezinnen. Even geen initiatieven nemen, alhoewel ik ook door heb dat dit zo'n beetje in mij geworteld zit.
Na Maleisie reis ik naar Thailand, daar waar ik twee jaar geleden ook begon. Misschien dat ik er nog wat vrijwilligerswerk doe, maar ik wil de tijd vooral benutten om 'tot rust te komen' hoe gek dat ook mag klinken voor jullie. Wil graag een yoga-meditatie-massage cursus volgen, iets dat me veel rust en ook energie geeft.
En dan ben ik klaar voor de terugreis, die ik wellicht op een ludieke wijze wil doen (nog even over nadenken;-) en hoop in april-mei voet op Nederlandse bodem te zetten.
En laat ik vijf dagen voor het nieuwe jaar eindigen met een voornemen: 'ik ga een boek schrijven over mijn ervaringen als goede doelen nomade . En mensen die mij kennen, weten dat ik het niet bij een voornemen hou.....!
Ik wens jullie een bijzonder 2014 in goede gezondheid waarin je dromen mogen uitkomen.
Tip: gewoon doen, zet een eerste stap(je)!
Liefs, Esther
Via de MRT (metro) zoef ik ondergronds naar 'Little India' een van de wijken van Singapore, waar zoals de naam al zegt, veel Indiers vertoeven.
Mijn bed staat klaar bij Ali's nest. Ali is een Chinees en heeft 30 jaar in Nederland gewoond. Nu is hij terug om voor zijn demente moeder te zorgen. Ali heeft een heel eigen stijl om het guesthouse te runnen. Je krijgt een korte rondleiding en introductie die ongeveer 3 minuten duurt. Hij zegt steevast: goodmorning (welk tijdstip van de dag het ook is), Help your self en It's simple. Ali is een toffe peer en zorgt er onbewust voor dat de gasten een grote familie vormen. Ik blijf er uiteindelijk twee weken en kom hier weer bijzondere mensen tegen.
Zoals Klara en Petr uit de Tsjechische Republiek die ik al eerder in Java tegen het lijf was gelopen. Ook zij zijn inmiddels twee jaar op pad, van dezelfde leeftijd en interesses en dat mond uit in een hechte vriendschap. Er verblijft een Maleis/Indiaas gezin die hun zoon voorbereiden voor een belangrijke toelatingstest voor een universiteit in Singapore. En praatgraag Mr Daniel die met zijn compagnon klanten werft voor een internationale business. En ook Frans uit Belgie, die met de fiets het vliegtuig instapte en stukken door India, Maleisie en Singapore heeft getrotseerd. Een leuk en bont gezelschap dat dagelijks wisselt.
Twee dagen na mijn aankomst wordt Singapore opgeschrikt door een rel van jawelste. In de wijk waar ik verblijf, gebeurt een ongeluk waarbij een man komt te overlijden en als gevolg daarvan gaan 300 relschoppers met elkaar, de politie en de hulpdiensten op de vuist. Het is het gesprek van de dag, want Singapore staat bekend om haar veiligheid en lage criminaliteit en zoiets is in geen 40 jaar voorgekomen! Ik krijg er echter niks van mee, want had besloten die nacht vroeg naar bed te gaan.
Singapore is een klein eiland met een grote stad, wat buitenwijken en heel veel attracties en bezienswaardigheden. Op het vliegveld heb ik al wat entreekaartjes tegen een mooie korting kunnen bemachtigen. Ik bezoek de mooiste tuinen, waar je een dag rondloopt en nog niet alles hebt gezien. Stap in een reuze-reuzerad die me een geweldig uitzicht geeft. Ook in Singapore hebben ze van water land gemaakt en het resultaat is verbluffend. Sentosa eiland is feitelijk een heel groot attractiepark. Universal Studios, maar ook het grootste en meest indrukwekkende zee aquarium ter wereld en mooie stranden. Het zand daarvoor is overgevlogen uit Indonesie werd me verteld. Die Singaporianen doen het gewoon.
In Singapore is het een 24-uurs economie en vele winkelcentra zijn dag en nacht open. Toen ik met mijn lijstje 'tandpasta, vijgen, kaas' het winkelcentrum 'Mustafa' binnen liep, kwam ik er ruim twee uur later vooral knettergek, naar buiten gelopen. Ik heb nog nooit zoveel keuze en mensen op een kluitje gezien. Loop je naar de afdeling tandpasta (10 min lopen), kun je een keuze maken uit 3 meter rekken met....tandpasta. En hordes mensen binnen, die kopen, kopen, kopen. En in Mustafa is alles te koop, van Hello Kitty slippers tot Hollandse kaas en Rolex-en. Het is te gek voor woorden. Ik ben een keer hartje nacht wat gaan kopen, gewoon voor de ervaring en te zien hoe druk het dan was. Nog steeds zijn er dan mensen aan het winkelen...
De gebouwen hier zijn zo hoog en indrukwekkend, dat je jezelf een kabouter voelt. Zoals het Marina Bay Sands hotel, bestaande uit drie hoge torens. Op de top is een boot gebouwd met daarin een bar, restaurant en jawel, een zwembad met palmbomen! Op een mooie avond stapte ik in de lift en stond even later op 200 meter hoogte met een hele dure cocktail in mijn hand, over Singapore uit te kijken. Mijn eigen priveattractie gecreeerd!
Ik maakte kennis met een jonge meid uit Singapore. Ze was er wel voor in om een dagje met me door te brengen. De 25 jarige Drew was vrolijk en praatgraag en zeer attent. Ze loodste me naar de leuke plekjes waar de gemiddelde toerist niet komt. Bijvoorbeeld haar universiteit, waar ze informatica had gestudeerd. Ik keek mijn ogen uit. Om toegelaten te worden moet je naast een prima cijferlijst een interview geven waarbij je getest wordt op creativiteit, hulpvaardigheid en motivatie. Scoor je daar niet voldoende op, word je, ondanks een hoge cijferlijst, niet toegelaten. Je krijgt er een fictief bedrag waarmee je op lessen biedt. Zo kun je een eigen lesprogramma samenstellen, wat natuurlijk aan allerlei regels is gebonden. Wat ik merk aan Drew, maar wat ze ook zelf verteld is dat ze worden klaargestoomd om in deze 'snelle' wereld 24 uur per dag bezig te zijn. Alles zoekt ze op via haar smartphone en we hebben het antwoord binnen enkele minuten. Overal is wifi, airco en zijn metrostations.
Er is nooit een moment van rust in deze stad en zie dat ook om me heen. Als je in de metro bent is iedereen 'bezig' met zijn electronische hebbeding. Contact maken via de digitale weg lijkt voor velen veel vanzelfsprekender en gemakkelijker dan een praatje aanknopen met een onthutste Limburgse nomade.
Via mijn vriendin Jose uit Fiji, leer ik Li-Yin en haar man kennen. We rijden naar het buitengebied van Singapore en komen in een oase van rust en groen terecht en wandelen een hele ochtend. Daarna beland ik in een soort elitevereniging, waar ik heerlijk mag eten op hun kosten en uitkijk over het prachtige zwembad en dat midden in Singapore! Een ander uitstapje leidt naar hun jachtclub, het zijn zeilers, en ook daar kijk ik mijn ogen uit. Ik zie boten, groter dan een gemiddeld huis en zwem in een zwembad waar de wanden van doorzichtig glas zijn. Tjonge jonge. Ik doe mee aan het Happy Hour van de jachtclub en verlies mijn kans op een gratis massage tijdens een wedstrijdje 'biervieltjes vangen'. Een reuze avond.
Li-Yin hoort dat ik ook wat Duits en Spaans spreek en belt meteen met een Columbiaanse tante. Twee dagen later ga ik bij haar op bezoek en ga de volgende dag nog eens terug. Marianne is 'op leeftijd' maar praatgraag en relatief fit. Ze beweegt zich voort in een rolstoel. Haar man, een Duitser en inmiddels overleden, heeft haar over heel de wereld gebracht met zijn werk voor Siemens. Ik krijg bijzondere verhalen te horen. Het is heerlijk met iemand te kletsen die veel wereldse ervaringen heeft. Marianne nodigt me uit om met haar huishoudster een hapje te eten en de taxi wordt besteld. Ik voel me als een prinses en kom terecht bij een luxe slagerij annex eeterij, waar ze onder andere Spaanse ham, Argentijnse bief en kalfsvlees uit Nederland verkopen. Op tante's kosten mag ik een menu kiezen. Het is heerlijk en erg gezellig.
Een andere avond hebben Li-Yin en haar man een Chinees vegetarisch restaurant uitgekozen en nodigen me uit. Ook dat is heel bijzonder, want je ziet gerechten die op vlees lijken, maar van soyabonen of andere, niet dierlijke producten, zijn gemaakt. Weer een nieuwe ervaring en het eten is bijzonder lekker!
In Singapore heb ik gekeken of er ook werk zou zijn voor deze goede doelen nomade. Nou nee, geen werkzaamheden die ik daarvoor betitel. Wel zou ik maaltijden voor ouderen kunnen bezorgen of mensen moreel steunen die een moeilijkke periode achter de rug hebben. Ik zie daarvan af en ga vooral mijn eigen gang.
Na twee weken ondergedompeld te zijn in deze bijzondere stad en eiland, ben ik klaar om te vertrekken naar Maleisie. Ik regel een bus en zie bijna 10 uur lang het landschap aan me voorbij gaan. Ben weer in een heel andere wereld beland. Laten we zeggen, iets minder gestroomlijnd...
Inmiddels ben ik op het eiland Pangkor in Maleisie en heb ondanks de drukke periode (het is schoolvakantie) een mooie kamer kunnen bemachtigen, pal aan zee. Wil hier blijven tot ik mijn verdere reis een beetje in kaart heb.
Over twee weken ben ik alweer twee jaar op pad.
Het is haast onbegrijpelijk als ik het opschrijf. Twee jaar met tal van ervaringen op plekken en met mensen die nieuw voor me waren, maar vaak mijn familie of vrienden werden. Langzamerhand merk ik dat het tijd is om te bezinnen. Even geen initiatieven nemen, alhoewel ik ook door heb dat dit zo'n beetje in mij geworteld zit.
Na Maleisie reis ik naar Thailand, daar waar ik twee jaar geleden ook begon. Misschien dat ik er nog wat vrijwilligerswerk doe, maar ik wil de tijd vooral benutten om 'tot rust te komen' hoe gek dat ook mag klinken voor jullie. Wil graag een yoga-meditatie-massage cursus volgen, iets dat me veel rust en ook energie geeft.
En dan ben ik klaar voor de terugreis, die ik wellicht op een ludieke wijze wil doen (nog even over nadenken;-) en hoop in april-mei voet op Nederlandse bodem te zetten.
En laat ik vijf dagen voor het nieuwe jaar eindigen met een voornemen: 'ik ga een boek schrijven over mijn ervaringen als goede doelen nomade . En mensen die mij kennen, weten dat ik het niet bij een voornemen hou.....!
Ik wens jullie een bijzonder 2014 in goede gezondheid waarin je dromen mogen uitkomen.
Tip: gewoon doen, zet een eerste stap(je)!
Liefs, Esther
-
26 December 2013 - 10:13
Tineke Gielis:
Hoi meissie.
Weer indrukwekkende verhalen.
Toch weer vanalles in de planning.
De joga curcus zeker doen echt wat voor jou ,en je komt er zeker van tot rust.
En wat een goed idee om straks een boek te gaan schrijven,ik heb daar al vaak aan gedacht,maar nu kom je er zelf mee.
Jou kennende wordt t iets waar veel mensen iets van jou ervaringen uit kunnen halen.
De gene die jou kennen weten al dat jij alles gemakkelijk op papier zet.
Ik zeg doen.
Ik wens jou een gelukkig en vooral gezond 2014.
Wie weet wat dat jaar weer voor jou in petto heeft.
Gr. Tineke -
26 December 2013 - 10:14
Toos:
Hoi Esther, ik verslind jou verhalen het is zo heerlijk om ze te lezen en dan ook nog de foto's erbij...dan krijg je gelijk een indruk van Singapore!
Je bent al een hele poos weg maar ik zie dat je van elk moment geniet, ja Esther, zo ben je ook je geniet van ieder klein dingetjes.Ik hoop dat je daar nog een fijne tijd hebt!
Fijne Kerst en een Spetterend 2014.
Zoek en vind een beetje geluk
Elke dag weer 365 keer
Lieve groet
Toos. -
26 December 2013 - 10:24
Edith:
Ach, Esther, wat een belevenissen!
Bijzonder wanneer je terugkijkt op die twee jaar hoe groot de verschillen zijn tussen al die werelden waar je verbleef!
Fijn dat je nu gaat afschakelen, bijtanken, tot rust komen! Het is je van harte gegund!
Ik wens jou ook een geweldig nieuw jaar! Met gezondheid, liefde en geluk.
Waar je ook ter wereld bent, maak er wat moois van!
Dikke kus, Edith -
26 December 2013 - 10:37
Joke Bouvrie:
Hallo Esther. Heb je bericht met verschuivingen enzo gelezen.Wil je vanuit het Limburgse alle goeds
toewensen voor het Nieuwe Jaar. En begrijp dat je over niet al te lange tijd Nederland weer
gaat opzoeken. Behouden vaart en goede reis.Wat je nog wel moet bedenken! -
26 December 2013 - 11:15
Tante Fiet En Ome Nol,:
Beste Esther, vanuit een rustig en zacht weer, maar toch tweede Kerstdag, beleven we jouw verhalen en bekijken de foto's; succes verder en voor 2014 alle goeds.
-
26 December 2013 - 11:50
Coby:
Wat een belevenissen weer! Altijd weer fijn om te lezen. Geniet nog van de kerst, of wat daar nog van over is en een heel goed 2014!
Groete oet Berkelier,
Coby -
26 December 2013 - 12:44
Marjan Pleunis:
Lieve Esther,
Ongelooflijk, twee jaren zijn voorbij. We mochten met je meereizen; ik heb er heel erg van genoten! Mooi dat je een boek gaat schrijven. Dat kan bijna niet anders, hoe krijg je zo veel indrukken en ontmoetingen anders verwerkt....
Ik wens je veel geluk op je verdere reis. Zou zo met je mee willen op de yoga- meditatie- massage cursus. Zodra je terug bent in Weert, kun je bij mij relaxen. Ik heb de klankschalen ontdekt. Na een aantal cursussen bij een inspirerende man, geef ik nu klankschalen behandelingen: je bent na zo'n behandeling diep ontspannen. Je laat je maar eens verrassen lieve Esther!
Voor 2014 wens ik je een gezond, gelukkig en een kleur- en klankrijk nieuw jaar! Het ga je goed!!
liefs, Marjan -
26 December 2013 - 13:50
John Man:
onvoorstelbaar: Esther die op de terugreis is. Terugreis naar "waar"?. Maar een boek schrijven is nog niet zo'n gek idee en Esther je schrijft zelf dat je dat dan ook zeker doet. Dat lijkt me dan ook een mooie overgang: schrijvend de reis nog eens beleven en dan via meditatie en al je rijke ervaringen door met je byzondere leven waar en hoe dan ook. Zie en hoor je graag gezond en wel in 2014. lieve groet John -
26 December 2013 - 14:35
Mieke Welters:
Hoi Esther,
Wat een verhaal !
Toch langzaam aan de terug reis aan het denken ?! Super idee van je boek,denk dat velen met mij het hiermee eens zijn ! Wens je een gooje roetsj en neem je rust voor nieuwe energie voor je laatste stukje avontuur !
Héél Véél Liefs vanuit Pey XXX
-
26 December 2013 - 17:07
Gertie:
Hoi Esther.
Nou dat boek wordt een bestseller, dat kan niet anders.
Jij schrijft zó boeiend zodat het soms net lijkt of je zelf in dat moment staat op die plek.
In ieder geval heb ik jou reisverslagen allemaal uitgeprint en er al een , eigen boekwerkje, van gemaakt.
Ik wens jou ook een gooje roetsj , en heel veel geluk liefde en gezondheid voor 2014.
Liefs Gertie -
26 December 2013 - 17:34
Aletta:
Hoi Essie,
Ik heb er pas nog aan gedacht ...al bijna 2 jaar onderweg...Je verhalen blijven heel mooi, hoe jij ditkan beschrijven, tuurlijk ga jij een boek schrijven.
Ook mooi dat je eindigt waar je 2 jaar geleden begonnen bent de cirkel is rond ofzo.
Geniet van het laatste half jaar onderweg!
Kussss -
26 December 2013 - 18:36
Huub Vrenken:
Ha die Esther,
Vooral die laatste zin dat wij jou ooit nog terug zouden zien, hadden wij binnen onze club vooral het vrijdagmorgen uurloop groepje (die het onlangs nog over jouw Kraaikracht banknummer hadden om er geld op te storten) niet verwacht. Is echter geweldig om te horen, evenals het lezen van jou verhalen over opgedane ervaringen. Trouwens vandaag hadden wij weer een kerst familiedag met 36 mensen die er aan meededen en waarvan er 16 middels een puzzelloop, de kerstboom hebben versierd. Was reuze gezellig en de slagzin die er uit kwam was: En nu op naar 2014. Vandaar dat wij ook namens alle Hardloop Vriend(inn)en jou une gooje roetsj gunnen en een goed, sportief en bovenal gezond 2014 met behouden thuiskomst wensen.
Huub & Alice -
26 December 2013 - 20:39
Peggy :
Hoi lieve Esther,
Het is alweer even geleden dat ik een berichtje heb geplaatst.
Ik volg je avontuur op de voet en heb veel bewondering voor jou.
Ongelooflijk hoe jij je avontuur beleeft en ook mooi om te lezen hoe het met je gaat.
Weert kermis, klok verzetten...dat zijn toch speciale momenten waarop ik aan je moet denken en stiekem ook even moet lachen...maar dat heb ik al 2 jaar moeten missen;)
Zou het dan toch zo zijn dat we in 2014 hier weer samen grappen over kunnen maken?!?
Wie weet.....
Voor nu wens ik je veel rust en ontspanning. Blijf genieten van alles om je heen...
Lieve groet,
Peggy
-
26 December 2013 - 22:52
Disiré Dieteren:
Hé Esther,
Ook ik volg je verhalen al zolang je onderweg bent. Knap hoor wat je bereikt hebt! Een boek is zo gek nog niet je zult er vele mee inspireren. Ongelooflijk wat zijn die 2 jaar om gevlogen. We zullen over een half jaar jouw reisverslagen moeten missen, da's wel even afkicken geblazen. Maar voor nu hopen we nog een aantal boeiende verhalen te mogen verslinden. Esther bedankt tot dusver voor het mogen meegenieten met je belevenissen. Nog een paar fijne dagen in het "oude" jaar en een bijzonder 2014 gewenst.
Vele groetjes oet Brach!
Disiré -
27 December 2013 - 09:37
Angeline:
Beste Esther,
Wij wensen jou een super goed, sportief, reislustig maar vooral een gezond 2014!
Groetjes,
Angeline en Hans -
27 December 2013 - 14:28
Monique Derrez:
Hoi Esther,
Laatst nog met collega Gonnis nog over je gesproken. Ik vroeg me toen af en me af of en wanneer je weer terug zou komen en nu lees ik dat je er mee bezig bent. Geniet van de laatste maanden on the road. Rust goed uit, neem de tijd om zaken op een rijtje te zetten en welkom terug richting Nederland.
Lieve groetjes,
Monique -
27 December 2013 - 15:11
Natascha:
Ha Esther ,is alweer een tijdje geleden dat ik wat van mij heb laten horen j kent het motto druk druk druk ... ik vind het fijn iedere keer weer jou verhalen te lezen en denk dat dat boek van jou wel in orde komt Ben tevens ook wel een beetje blij dat je toch over een terug reis denkt Wil je graag wel weer eens in levende lijve zien Ik wens jou daarom ook een hele fijne jaarwisseling en hoop dat je laatste voornemens ook fantastisch worden Vele warme groetjes van mij en de rest van de familie doei Natascha -
01 Januari 2014 - 09:39
Hub Beckers:
Lieve Esther,
Zalig Nüjjaor,
d'r kop vol haor,
d'r mond vol teng
en 'n waffel in de heng!
-
01 Januari 2014 - 12:11
Sabrina:
Het is heerlijk om dit reisverslag te lezen. Een gelukkig 2014 en ik kijk uit naar je boek!
groetjes
Sabrina -
05 Januari 2014 - 14:22
Jose:
Hoi lieve Esther,
Almeer dan 2 jaar op reis, en we zien iedere keer weer uit naar je verhalen.
Eindelijk heb je dan besloten om toch over je reiservaringen een boek te gaan schrijven.
Ik heb het al een paar keer gezegd, en weet zeker dat het een succes word.
Meisje we wensen je nog een paar fjne maanden, en dan naar nederland???
Het zal weer wennen zijn.
Lieve Esther we wensen je een voorspoedig , gelukkig en vooral gezond 2014!!
Ook de groetjes van Jean-Pierre.
lieve groetjes en knuffel van Jose en Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
