Esther en Annet op sreis naar Bobo
Door: Annet
Blijf op de hoogte en volg † Esther
01 Januari 2010 | Nederland, Weert
Ken je de mop van de meisjes die met de trein naar Bobo gingen........ Die gingen niet.
We kregen s`morgens te horen dat de trein misschien om 10.00 uur ging, zeker was het niet. Zeker was wel dat de trein om 19.00 uur zou gaan. Tja.... maar wat is hier zeker. s`nachts reizen was geen optie, je ziet niks van het landschap en veilig is het ook niet. Dus we namen de volgende de bus. Esther heeft dit al vaker gedaan. Voor mij was het weer een hele nieuwe ervaring. Je gaat naar het busstation en koopt een kaartje, dat gaat makkelijk. Er staat een bus, dat was de verkeerde bus bleek.
We wachten op een andere bus en die komt er aan. We denken `die is mooi op tijd` we stappen in en zoeken een mooie plek. De bus loopt vol en de bus vertrekt. Nou dat ging makelijk. De bus rijdt een rondje, naar het tankstation en de bus wordt getankt. De bus rijdt weer terug naar de bushalte en stopt. O...., we gaan toch niet, we moeten eruit en netjes buiten wachten. Er moeten eerst 15 scooters op het dak, een bankstel, matrassen, stoelen een rolstoelfiets enz. Het is niet te geloven hoe dat in zijn werk gaat , de zware scooters worden in 2 etappes op het dak van d ebus gehezen. De benzine loopt er van alle kanten uit. Ik hoop maar dat er in de bus niet gerookt mag worden.
Na een klein uurtje kwam er actie bij de ingang van de bus, onze namen werden genoemd en je mocht in de bus. In de vloer van d ebus zaten gaten, waar ze plankenover heen gelegd. Gelukkig keek je in de bagageruimte en niet op de weg.
We zaten hutje mutje op de achterste bank helemaal in het hoekje. We keken waar we er zo snel mogelijk uit konden bij nood. Niet dus, je kon er niet uit, ok, adem in en uit.......
Een aantal rijen voor ons zat een kind te krijsen die later bleek, de hele reis van 5 uur bleef kreisen. Tussendoor hoorde je een haan protesteren met zijn vastgebonden poten.
Na 5 uur kwamen we aan in Bobo. We hadden Draman meegenomen die ons kon helpen met slaapplekken zoeken, enz en inmiddels is hij een vriend van ons geworden. Hij had een tweetal vriendenmet scooter gevraagd om ons op te halen, hele aardige jongens. We hebben 2 nachten bij hun geslpaen, ook weer een aparte ervaring. 1 van de jongens Victor genaamd huurde de 2 kamer appartement. En dan moet je voorstellen, de garage voor de auto in nederland ziet er beter uit. Er staat een bank, een groot olievat met water, een kastje met een gaspitje erop ( dit is la zeer luxe) en de klapper was dat hij een tv en een dvd speler had. Hij was er erg trots op. Victor was vepleger en had waarschiijnlijk een redelijk inkomen. Al zijn vrienden kwamen bij over de vloer en sliepen er af en aan. Het was dan ook zo dat ik s`nacht niet wirst wie naast me sliep, maar uit plaats gebrek sliepen we met z`n allen in een kleine ruimte. Ook weer apart om mee te maken.
Het is heel erg jammer maar we moeten helaas stoppen, zoals het hier gaatis niks zeker. We gaan nu met de groep uit Limburg on s voorbereiden op te terug reis naar het vliegveld. Het is nu 12.24 uur, ons vliegtuig vertrekt om 1.00 uur vannacht. Maar we gaan het openbaar vervoer, er zijn mannetjes ide onze koffers mee nemen en e kan nog van alles gebeuren. Onz verhaal wordt zeke nog afgemaakt in Nederland. We hebben nog leuke dingen meegemaakt.
We wensen jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar en tot leesz.
groetjes Esther en Annet
We kregen s`morgens te horen dat de trein misschien om 10.00 uur ging, zeker was het niet. Zeker was wel dat de trein om 19.00 uur zou gaan. Tja.... maar wat is hier zeker. s`nachts reizen was geen optie, je ziet niks van het landschap en veilig is het ook niet. Dus we namen de volgende de bus. Esther heeft dit al vaker gedaan. Voor mij was het weer een hele nieuwe ervaring. Je gaat naar het busstation en koopt een kaartje, dat gaat makkelijk. Er staat een bus, dat was de verkeerde bus bleek.
We wachten op een andere bus en die komt er aan. We denken `die is mooi op tijd` we stappen in en zoeken een mooie plek. De bus loopt vol en de bus vertrekt. Nou dat ging makelijk. De bus rijdt een rondje, naar het tankstation en de bus wordt getankt. De bus rijdt weer terug naar de bushalte en stopt. O...., we gaan toch niet, we moeten eruit en netjes buiten wachten. Er moeten eerst 15 scooters op het dak, een bankstel, matrassen, stoelen een rolstoelfiets enz. Het is niet te geloven hoe dat in zijn werk gaat , de zware scooters worden in 2 etappes op het dak van d ebus gehezen. De benzine loopt er van alle kanten uit. Ik hoop maar dat er in de bus niet gerookt mag worden.
Na een klein uurtje kwam er actie bij de ingang van de bus, onze namen werden genoemd en je mocht in de bus. In de vloer van d ebus zaten gaten, waar ze plankenover heen gelegd. Gelukkig keek je in de bagageruimte en niet op de weg.
We zaten hutje mutje op de achterste bank helemaal in het hoekje. We keken waar we er zo snel mogelijk uit konden bij nood. Niet dus, je kon er niet uit, ok, adem in en uit.......
Een aantal rijen voor ons zat een kind te krijsen die later bleek, de hele reis van 5 uur bleef kreisen. Tussendoor hoorde je een haan protesteren met zijn vastgebonden poten.
Na 5 uur kwamen we aan in Bobo. We hadden Draman meegenomen die ons kon helpen met slaapplekken zoeken, enz en inmiddels is hij een vriend van ons geworden. Hij had een tweetal vriendenmet scooter gevraagd om ons op te halen, hele aardige jongens. We hebben 2 nachten bij hun geslpaen, ook weer een aparte ervaring. 1 van de jongens Victor genaamd huurde de 2 kamer appartement. En dan moet je voorstellen, de garage voor de auto in nederland ziet er beter uit. Er staat een bank, een groot olievat met water, een kastje met een gaspitje erop ( dit is la zeer luxe) en de klapper was dat hij een tv en een dvd speler had. Hij was er erg trots op. Victor was vepleger en had waarschiijnlijk een redelijk inkomen. Al zijn vrienden kwamen bij over de vloer en sliepen er af en aan. Het was dan ook zo dat ik s`nacht niet wirst wie naast me sliep, maar uit plaats gebrek sliepen we met z`n allen in een kleine ruimte. Ook weer apart om mee te maken.
Het is heel erg jammer maar we moeten helaas stoppen, zoals het hier gaatis niks zeker. We gaan nu met de groep uit Limburg on s voorbereiden op te terug reis naar het vliegveld. Het is nu 12.24 uur, ons vliegtuig vertrekt om 1.00 uur vannacht. Maar we gaan het openbaar vervoer, er zijn mannetjes ide onze koffers mee nemen en e kan nog van alles gebeuren. Onz verhaal wordt zeke nog afgemaakt in Nederland. We hebben nog leuke dingen meegemaakt.
We wensen jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar en tot leesz.
groetjes Esther en Annet
-
01 Januari 2010 - 13:17
Gerard:
Het lijkt wel een film...
Bedankt voor de boeiende reisverhalen. Knap hoor wat jullie gedaan hebben. Gelukkig nieuwjaar en een goede reis naar huis! -
01 Januari 2010 - 17:38
Gonny & Harry:
Hallo alledrie,
Wij sluiten ons bij de reactie van Gerard aan en vinden het inderdaad ook net een film. We wachten op de terugkeer in Nederland en jullie verdere verhalen.
Ook van ons een Gelukkig en Gezond Nieuwjaar.
Groeten O.H. & T.G. -
02 Januari 2010 - 10:12
Mieke:
Dit is het einde van het spannende en mooie avontuur .ik verheug me om jullie te zien en de verhalen life te horen .fijne reis.Gelukkig 2010 en Tot ziens ! -
02 Januari 2010 - 11:05
Tante Fiet En Ome No:
Nauwelijks voor te stellen jullie belevenissen.Niets lijkt normaal te kunnen plannen. Wat een ruimdenkende ervaring nemen jullie mee naar huis.
Bedankt voor de wensen voor het jaar 2010, die we ook voor jullie en de mensen daar ter plaatse wensen. -
02 Januari 2010 - 18:37
Rene:
Hoi hoi als ik dit schrijf zullen jullie wel op de terugreis zijn naar huis maar ja thuis zullen jullie dit ook wel nog ff lezen.
Ik hoop dat jullie een superfijne reis hebben gehad en een heel mooi intensief verblijf in Afrika. Zo te lezen hebben jullie inderdaad van alles meegemaakt en ook ons mee laten volgen van jullie wel en wee.
Dankjewel hiervoor en ik hoop dat jullie thuis fijn opgevangen mogen worden en een warm welkom van jullie dierbaren. Maar dat gaat beslist gebeuren. En voor het overige wens ik jullie een gelukkig 2010 toe en Annet voor jou apart: heel graag tot ziens en werks in 2010 en mocht je langer nodig hebben om weer te acclimatiseren dan geef ik je in elk geval daartoe de ruimte. En ik weet zeker dat de anderen dat ook zullen doen. Het is immers niet niks zo'n wereldse onderneming.
Nou dames en heren...ik vond het fijn om deelgenoot te zijn van jullie reisverslag en dank jullie van harte hiervoor. -
02 Januari 2010 - 19:01
Nonja En Harry:
Hallo reizigers,
Wat een belevenis alweer!!! Een hele goede reis terug en een heel gelukkig en vooral gezond 2010.
Esther: tot op de step.
Groetjes. -
04 Januari 2010 - 13:27
Chantal:
Nu zijn een aantal (ex) collega's van Onderbanken ook een beetje bekend in Afrika :-).
Ik zag net Annet met de inwoners van het dorpje op de foto met in haar hand de foto die we in Onderbanken gemaakt. Erg leuk.....
Inmiddels zullen jullie wel in Nederland zijn aangekomen en een cultuurshock hebben.
Nog veel plezier met nagenieten van alle ervaringen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
