Fiji op zijn best, Bali in zicht
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg † Esther
12 Oktober 2013 | Fiji, Suva
Uiteindelijk blijf ik ruim twee weken in Savusavu. Ik heb het gewoon nodig: een beetje ritme, geen of weinig nieuwe indrukken, beetje slenteren, lummelen, lekker slapen, mijn visum voor Indonesie voorbereiden en mensen om me heen die binnen een paar dagen mijn vrienden zijn geworden.
Ik heb zin om wat te bakken en heb een oven in de keuken van mijn gasthuis zien staan. Het worden scones en ik probeer een nieuw recept: zelfrijzend bakmeel met kokosmelk. Mahesh, de eigenaar van het gasthuis vertelt me dat de oven niet werkt en geeft me de tip om de scones in de hot springs te 'koken'.
In het dorp zijn verschillende plekken waar kokend water omhoog borrelt. Op een van die plekken kun je 'koken', sommige locals doen dat ook. Ze zetten een pan met casave erop, een jute zak erover en komen twee uur later weer terug. Ik loop met een pan met deegbolletjes naar de hot spring, neem slippers en bloemen mee, zet de pan in het water en ga ondertussen slippers maken.
Er komt een jonge meid aangelopen en we maken een praatje. Ze is uit Amerika en reist ook al enige tijd rond. Ze vertelt over haar achtergrond en even denk ik haar verhaal 'te kennen'. Ik vraag of ze in Nieuw Zeeland is geweest en ze zegt ja. Bij Marcella, vraag ik? Ja zegt ze. Blijkt zij ook bij dezelfde vrouw te zijn geweest, waar ik ook was. Het is een toevalstreffer van een op de miljoenen denk ik. Hoe groot is Nieuw Zeeland en hoe groot is Fiji en hoe groot is de kans dat we elkaar tegenkomen terwijl we elkaar niet kennen! We verbazen ons om de toevalstreffer, maken een foto van ons samen en sturen die naar de dame. Die zal niet weten wat ze ziet!
Na ruim een uur kijk ik in de pan en de scones zijn eens zo groot en zijn gaar! Vol trots loop ik terug naar het gasthuis en deel de scones uit. Ze worden gretig verorberd.
Op zondag besluit ik naar de kerk te gaan voor een goede reden: om het zingen te horen. Fijianen kunnen geweldig zingen! Ik stap in de bus en ga naar het dorp en een half uur later zit ik in en houten gebouwtje, met open ramen, vele bloemen (mooi gedrapeerd in een botervlootje) en zingende Fijianen. De priester komt binnen en heet iedereen welkom.
Hij ziet me zitten en vraagt mijn naam. Ik antwoord Essetta (Esther op zijn Fijiaans) en moet vertellen waar ik vandaan kom en hoe lang ik blijf. Hij verontschuldigt zich omdat de mis in het Fijiaaans is en start de gebeden. Aan het einde richt hij zich weer tot mij en vertaalt de preek: geloof in je leven, overtuig jezelf van het goede van mensen. Hoop niet op het beste, maar geloof in het beste. Hij nodigt me uit voor de Maria maand oktober: Maria wordt van huis tot huis gedragen, elke dag naar een ander huis. Ik bedank voor de uitnodiging en geniet van de zingende mensen om me heen en neurie een beetje mee.
Een familie nodigt me uit om bij hen te lunchen en ik neem het aanbod aan. Er wordt eerst gebeden en dan royaal getafeld. Ik krijg een hele gebakken vis op mijn bord. Na het eten is iedereen moe en doet een dutje. Ik ook. Eigenlijk wel grappig, ben je op bezoek en ga je een dutje doen, bedenk ik me! Toch val ik met de kleinste van 5 in de armen in slaap. Als het bijna donker is neem ik een taxi terug, die me voor 1 dollar (40 euro cent) naar 'huis' brengt. Als een taxi op de terugweg is, pikt die mensen op die dezelfde kant uitgaan. Soms gratis en bij grotere afstanden is het dus 1 dollar. Wat een service!
Eerst lijkt het te lukken om naar Suva te zeilen met een Fransman, maar de weersvoorspellingen zijn niet al te best. Uiteindelijk ga ik niet met de zeilboot want het wordt te kort dag. Ik besluit zelf terug te gaan, een reis van een dag met bus boot en bus.
De avond tevoren ga ik met de Nederlandse Jose naar de heetwaterbaden en badder tot diep in de nacht, de sterren staan hoog, de krekels tjirpen en wij kletsen over vrouwenzaken en drinken samen een fles wijn leeg. Gewoon genieten!
In de grote stad Suva regel ik bij de ambassade mijn Indonesisch visum. Mijn voorbereidingen (heel wat papierwerk) zijn geslaagd, want ik kan het visum zonder problemen dezelfde middag nog ophalen.
Op 15 oktober vlieg ik via Australie, naar Indonesie (Bali) toe. Een nieuw land, een nieuwe taal, nieuwe omgeving, andere cultuur. Spannend!
Groeten,
Esther
Ik heb zin om wat te bakken en heb een oven in de keuken van mijn gasthuis zien staan. Het worden scones en ik probeer een nieuw recept: zelfrijzend bakmeel met kokosmelk. Mahesh, de eigenaar van het gasthuis vertelt me dat de oven niet werkt en geeft me de tip om de scones in de hot springs te 'koken'.
In het dorp zijn verschillende plekken waar kokend water omhoog borrelt. Op een van die plekken kun je 'koken', sommige locals doen dat ook. Ze zetten een pan met casave erop, een jute zak erover en komen twee uur later weer terug. Ik loop met een pan met deegbolletjes naar de hot spring, neem slippers en bloemen mee, zet de pan in het water en ga ondertussen slippers maken.
Er komt een jonge meid aangelopen en we maken een praatje. Ze is uit Amerika en reist ook al enige tijd rond. Ze vertelt over haar achtergrond en even denk ik haar verhaal 'te kennen'. Ik vraag of ze in Nieuw Zeeland is geweest en ze zegt ja. Bij Marcella, vraag ik? Ja zegt ze. Blijkt zij ook bij dezelfde vrouw te zijn geweest, waar ik ook was. Het is een toevalstreffer van een op de miljoenen denk ik. Hoe groot is Nieuw Zeeland en hoe groot is Fiji en hoe groot is de kans dat we elkaar tegenkomen terwijl we elkaar niet kennen! We verbazen ons om de toevalstreffer, maken een foto van ons samen en sturen die naar de dame. Die zal niet weten wat ze ziet!
Na ruim een uur kijk ik in de pan en de scones zijn eens zo groot en zijn gaar! Vol trots loop ik terug naar het gasthuis en deel de scones uit. Ze worden gretig verorberd.
Op zondag besluit ik naar de kerk te gaan voor een goede reden: om het zingen te horen. Fijianen kunnen geweldig zingen! Ik stap in de bus en ga naar het dorp en een half uur later zit ik in en houten gebouwtje, met open ramen, vele bloemen (mooi gedrapeerd in een botervlootje) en zingende Fijianen. De priester komt binnen en heet iedereen welkom.
Hij ziet me zitten en vraagt mijn naam. Ik antwoord Essetta (Esther op zijn Fijiaans) en moet vertellen waar ik vandaan kom en hoe lang ik blijf. Hij verontschuldigt zich omdat de mis in het Fijiaaans is en start de gebeden. Aan het einde richt hij zich weer tot mij en vertaalt de preek: geloof in je leven, overtuig jezelf van het goede van mensen. Hoop niet op het beste, maar geloof in het beste. Hij nodigt me uit voor de Maria maand oktober: Maria wordt van huis tot huis gedragen, elke dag naar een ander huis. Ik bedank voor de uitnodiging en geniet van de zingende mensen om me heen en neurie een beetje mee.
Een familie nodigt me uit om bij hen te lunchen en ik neem het aanbod aan. Er wordt eerst gebeden en dan royaal getafeld. Ik krijg een hele gebakken vis op mijn bord. Na het eten is iedereen moe en doet een dutje. Ik ook. Eigenlijk wel grappig, ben je op bezoek en ga je een dutje doen, bedenk ik me! Toch val ik met de kleinste van 5 in de armen in slaap. Als het bijna donker is neem ik een taxi terug, die me voor 1 dollar (40 euro cent) naar 'huis' brengt. Als een taxi op de terugweg is, pikt die mensen op die dezelfde kant uitgaan. Soms gratis en bij grotere afstanden is het dus 1 dollar. Wat een service!
Eerst lijkt het te lukken om naar Suva te zeilen met een Fransman, maar de weersvoorspellingen zijn niet al te best. Uiteindelijk ga ik niet met de zeilboot want het wordt te kort dag. Ik besluit zelf terug te gaan, een reis van een dag met bus boot en bus.
De avond tevoren ga ik met de Nederlandse Jose naar de heetwaterbaden en badder tot diep in de nacht, de sterren staan hoog, de krekels tjirpen en wij kletsen over vrouwenzaken en drinken samen een fles wijn leeg. Gewoon genieten!
In de grote stad Suva regel ik bij de ambassade mijn Indonesisch visum. Mijn voorbereidingen (heel wat papierwerk) zijn geslaagd, want ik kan het visum zonder problemen dezelfde middag nog ophalen.
Op 15 oktober vlieg ik via Australie, naar Indonesie (Bali) toe. Een nieuw land, een nieuwe taal, nieuwe omgeving, andere cultuur. Spannend!
Groeten,
Esther
-
12 Oktober 2013 - 11:30
Jose:
lieve Esther,
Fiji is een beetje een vakantie gevoel.Lekker luieren en genieten.
Ik vroeg me af zou ze nou langzamerhand weer naar huis komen, of..... en jawel hoor je hebt weer een andere bestemming gevonden.
Dus voorlopig zien we je nog niet naar huis komen, heb het er met Astrid over gehad.
Benieuwd naar je nieuwe ervaringen.
Zo te horen heb je de accu weer opgeladen, en ga je weer nieuwe avonturen tegenmoed.
Ook namens Theo wens ik,je heel veel liefs en zorg goed voor jezelf.
Lieve groetjes enn knuffel
Jose -
12 Oktober 2013 - 11:32
Suze:
Goede morgen Esther,
Zo zo nu ben je van plan om naar Bali te gaan. Lijkt me een geweldig eiland en schijnt erg mooi te zijn.
Je hebt al heel wat ervaringen achter de rug. Ik vraag me wel steeds af hoe je met de mensen kun t praten, want het is steeds een andere taal.Ik wens je nog heel veel mooie reizen toe. Heel veel liefs Suze -
12 Oktober 2013 - 11:43
Tante Fiet En Ome Nol:
Beste Esther, elke dag ergens weer iets nieuws en velen helpen waar nodig is. Steeds op andere plekken en je toch thuis voelen met de vreemden. Soms in een heel ander land met de eigen cultuur. We wensen je succes en blijf gezond. -
12 Oktober 2013 - 12:25
Pauline:
Alweer leuk om te lezen! Liefs van Pauline -
12 Oktober 2013 - 13:36
Tineke Gielis:
Hoi Ester.
Weer op naar een Aziatisch land.
Je weet ongeveer hoe t er daar aan toe gaat,misschien is Indonesië toch weer anders.
Geloof wel dat je er weer Heeel veel armoe tegenkomt.
Ik probeer weer een gedeelte van jou spulletje,s mee te nemen,iedere keer weer een beetje en voor jij thuis bent heb ik alles in huis.
Als je nog terug komt Hi Hi.
Ik zie op de foto,s dat t jou goed gaat daar ben ik blij om.
Kortom geniet,en blijf gezond.
Dikke kus Tineke. -
12 Oktober 2013 - 15:34
Michelle:
Heerlijk, genieten daar zo te lezen!
Groetjes :-) -
12 Oktober 2013 - 17:25
Aletta:
hi esther
Weer heerlijk om te lezen, volgens mij gaat het wel goed met je! Je ziet er goed uit!
Leuk Bali!! Geniet nog even van fiji en goede reis naar Bali!
xxx -
12 Oktober 2013 - 18:00
Annet:
Hee Esther,
ik heb bij je vorig verhaal iets geschreven.
Goede reis alvast.
ik geniet van je verhaal hier in Puerto Rico.
Groetjes Annet -
12 Oktober 2013 - 19:53
Mieke:
Ha die Esther,
Leuk die kerk !
Je ziet er goed uit,blijf lekker reizen en genieten.
Enne de Prins komt nog ergens ???
Gr.Mieke xxx -
12 Oktober 2013 - 22:15
John Man:
Dag te gekke Esther, maar zomaar een teken van leven "from me to you" .Lees nog altijd,bijna 2 jaar nu, je niet te vatten ervaringen in EEN mensenleven. Onze jongste dochter, 22 jaar, doet nu zoiets in het klein. Zelf even een paar daagjes in zuid Frankrijk en aan het einde van de maand naar zuid Afrika en daarna gewoon weer naar huis. En jij weer op weg naar de zoveelste nieuwe bestemming op weg naar......... een nog rijker mens genaamd Esther. Liefs en groetjes John -
17 Oktober 2013 - 16:23
Joke Bouvrie:
Hallo Esther. Zo nu zit je weer in Bali. Geweldig hoor. Kijken wat er nu weer op je pad komt!
Om te lezen is het al de moeite waard. Laat staan om mee te kunnen maken.
Het ga je goed en veel suczeven!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
