Van Koudougou op weg naar het Noorden
Door: Esther en Annet
Blijf op de hoogte en volg † Esther
17 December 2009 | Nederland, Weert
Lieve allemaal,
na heel wat kilometers gereden te hebben, zijn we weer terug in Koudougou. We hebben het erg naar onze zin gehad en willen dit natuurlijk weer met jullie delen!
We zijn naar Dori gereden, hebben daar geslapen in een pensionnetje. Annet bestelde kip en we hoorde hoe deze werd geslacht...een dode koe naast de weg, een ezel die zijn laatse route had gemaakt en op de weg zijn ziel verloor...vele ongelukken gezien onderweg...en dan die kip..dat was even teveel van het goede. We togen de volgende dag naar Gorom-Gorom, waar we een mannetje troffen, zo zat als een uil met rood doorlopen ogen. Hij wilde ons wel verder begleiden naar het uiterste noorden. Eerst gingen we met hem mee naar het drinkgelag, waar een paar mannetjes zaten de lurken, ook en militair. Toch (...) besloten we deze knul (Moussa) mee te nemen en hem een ontwenningsprogramma aan te bieden (mini-Jellinek). Hij wees ons de weg naar Ti-Nakoff, het meest noordelijke plekje vlakbij de Malinese grens. De weg: eerst rode zand, toen gravel, toen steppe en daarna door het mulle zand (geen weg te zien). Annet (ruige tante) reed! Koel man. Onderweg gestopt om te zien hoe ze naar water boren in the middle of no where. Er kwam een groepje vrouwen aangelopen met kinderen (biafra) en wij maakten een rondedansje en gaven een watermeloen. De vrouwen bedankte ons en waren zeer verheugd dat we contact maakten. Tuurlijk! Toen weer ons pad vervolgd.
Dan denk je dat je nergens uitkomt en ineens is er een klein campement aan het water. Bedden van betonnen blokken met een matras en muskietennet, hutten rondom en hangmatten. Geen luxe, geen bier, geen wijn, maar uiterst lekker eten (yam). De douche: een olievat met kraan en onder de blote hemel. Wat heeft een mens nog meer nodig. We werden geweldig ontvangen door de eigenaar, Moulay en Jan zag zich al helemaal daar wonen. Geen internet, geen bereik met mobiele telefoon. We hebben rondgewandeld, kwamen veehoeder met koeien tegen en we liepen er midden door heen. Koeien met horens zo groot als een hertegewei (kiek-woor-de-kop-hair-gait) lichte paniek brak uit bij de koeien en bij ons. Veehoeder hield de beesten bij elkaar.
sAvonds heerlijk geslapen en wakker gebleven om naar de sterren te kijken, zo vanuit je bed in de open lucht. Na een ontbijt van droog brood en jam, de weg terug vervolgd, over hobels en zand en in Gorom Gorom (gids was inmiddels nuchter) kamelen gecharterd. Annet en Loek voor de eerste keer op een kameel. Annet haakte af en Loek hield vol (met resultaat dat zijn staartbeen en vel ernstig gekwetst waren). Annet bestuurde de jeep en werd begeleid door ontnuchterde gids Moussa. Er werd met handen en voeten gecommuniceerd. In de woestijn werd een heerlijk maal bereid van kamelenvlees en couscous (had Jan met Moussa op de markt gekocht). Gehinderd door tal van zandvlooien en muggen geslapen onder de blote hemel, op een matje in het zand. Weer een geweldige ervaring. Bij het krieken van de dag langzaam wakker worden van de stilte, de warme zon. Ontbijtje van mueslirepen, sultana en nescafe (op houtvuur water gekookt). Terug met de kamelen en Annet overwon haar angst en kroop op de kameel. Het is frappant om te merken hoezeer de kamelen verschillen met lopen. Trouwens eigenlijk zijn het geen kamelen maar dromedarissen (1 bult) en je zit dan voor de bult op een houten stoeltje met een deken erover. Mocht niet baten want we hadden zowat allemaal zitpijn na een anderhalf uur gehobbel. 'Us' betekent, ga in draf en dat is wel relaxed op een kameel. Wel opletten als je onder bomen door gaat of doornenstruiken (die zijn er veel in de woestijn). Kamelen weer ingewisseld voor de ruige jeep en naar Makoy getogen waar een bijzondere markt was. Een veemarkt, een deel waar alleen geiten rondliepen en schapen, kamelen, ezels, koeien, stieren..Een drukte van jewelste en alle mannen waren gehuld in een lange jurk (jalaba) en tulband en een machete (joekel van een mes). In het begin wel even wennen hoor. Duidelijk was dat er weinig toeristen (blanken) kwamen, we werden bekeken, maar ook uiterst vriendelijk begroet. Jan liep met zijn foto van een hollands schaap over de markt om te zien of zo een exemplaar daar te koop was (niet dus) maar iedereen keek naar de foto en lachte erom...Een stier ontsnapte en nam een man op de horens, zeer indrukwekkend om te zien. Bij de kamelen aangekomen werd er terplekke eentje geopereerd aan zijn oog. Poten bijeen gebonden, 3 man erop, nek naar achteren en naald en draad kwamen tevoorschijn. Een oorverdovend gebrul van de kameel die uiteraard zonder verdoving zijn operatie moest ondergaan in de brandende zon. Op de markt de ingredienten gekocht voor een picknick onderweg: gegrild schaap, gebakken lever, stokbrood, mayonaise en blikjes sardientjes. Zittend in het zand dat stikte van de mieren de lunch genoten. En het was nog heerlijk ook. In Gorom wederom aangekomen gids Moussa (we waren zeer tevreden over zijn kwaliteiten) afgezet, betaald en doorgerden naar Dori. Toen we omkeken zagen we dat de gids weer naar zijn drinkgelag toog.Tja..
Onderweg zagen we weer vanalles: een bus volgeduwd met schapen en geiten (in de bagageruimte), een dief met handboeien om die zo van het politieburo dezelfde bus in werd geduwd. In het noorden is het werkelijk arme troef, bijna niet te beschrijven. Het gaat dan om overleven, er zijn een paar hutten, een enkele geit en heel heel veel kinderen die uitbundig naar ons zwaaien. Er zijn geen wegen, geen voorzieningen. Het is werkelijk 50 jaar terug in de tijd. Ongekende armoede en dat is best even slikken, zeker als je beseft dat wij ALLES hebben wat we willen, ook al mopperen we, het gaat dan enkel om luxe zaken. Dat willen we jullie meegeven (kerstgedachte).
Omdat het Annet-dag was mocht zij kiezen waar onze weg heen leidde. Dat wa naar het project van Monique Wolters, een potige tante uit Roermond die een weeshuis heeft opgezet waar 35 jongens worden opgevangen en opgeleid: we zagen kapsalon de Bock (sponsor), een houtbewerkerij, een naaiatelier (met tegels van de Gamma), een kippenfarm (eieren werden verkocht aan de plaatselijke supermarkt), een groentetuin voor eigen gebruik. De jongens voerden een aantal liedjes op, en lieten hun kunsten zien, van diabolo tot acrobatiek. Zeer indrukwekkend.
Na een blik op de kaart togen we naar Nanoro, een dorp waar beslist pas 3 toeristen zijn geweest. We troffen een armoedig dorp met wel een prima slaapplek, zonder stromend water, maar een emmerdouche werkt ook. We vroegen of er eten gemaakt kon worden en na enig aandringen maakte de kok (ieder heeft zo zijn taak) een geweldig maal voor ons. De tv (die was er dan weer wel) stond loeihard en een paar lokale hangjongeren speelden met hun gsm alle deuntjes af. Wat een tegenstelling. Op de kaart zagen we een berg staan en die wilden we oplopen (toch wat beweging krijgen) en onderweg werden we door families uitgenodigd. Die vrouwen hadden hun hele gezicht gekerfd (hebben ze trouwens bijna allemaal hier, dan kun je zien bij welke familie of stam ze horen). Bij de dorpsoudste langs geweest (verplicht) die blind was, leprabeentjes en vergroeide voeten had. Hij bracht de dag door op een matje voor zijn hut. Geen WMO, rolater, indicaties, rolstoel, scootmobiel, gewoon een matje.....Annet zal deze ervaring zeker meenemen in haar werk straks!
Na een stevige bergwandeling zijn we weer terug gehobbeld naar Koudougou (home sweet home).
Van Bouba hoorden we dat het heel voorspeodig gaat met ons dorp, er wordt volop gebouwd, geschilderd en getimmerd, het is BIJNA klaar (zaterdag komt de groep), Jan heeft er even een kijkje genomen wen was diep onder de indruk. We beseffen ons nu dat het niet (alleen) gaat om het resultaat van het gebouwde allemaal, maar vooral horen we dat de saamhorigheid, de organisatie binnen het dorp een flinke impuls heeft gekregen. Mensen zijn super trots en fier op het resultaat en dat telt eigenlijk veel meer. Ze hebben meegebouwd aan STENEN huizen, een toiletgebouw en er is zelfs een petit-Buggenum-village nagebouwd. Slik...Bouba heeft er veel werk mee, hij regelt alles en heeft voor het dansfestival alle taken binnen het dorp verdeeld. Dat is werkelijk uniek, mensen krijgen taken en verantwoordelijkheden toegewezen. Van eten klaarmaken, tot slaapplekken regelen voor de artiesten die gaan komen. Er zijn heel officiele uitnodigingen verstuurd en Koudbi Koala himself komt het feest presenteren (bekend van oa Festival Mundial in Tilburg).
Morgen gaan we meehelpen de laatste puntjes op de i zetten, even nog de handen uit de (korte) mouwen steken. Zaterdag komt de groep uit NL (19 pers) en het is de bedoeling dat deze groep samen met de dorpelingen het feest mee gaat vieren: alles wat is gerealiseerd de afgelopen weken en maanden (projecten), het dansfestival en de nieuwe hutten worden voor het eerst in gebruik genomen. Beste mensen, dat was het voor nu, we amuseren ons geweldig samen en denken voorlopig alleen aan het leven hier. Vanmiddag ons wasje gedaan en uiteraard na enkele uurtjes zon weer droog. En zo gaat ons leven hier verder.
Doei!
Annet en Esther, Loek en Jan, Moumouni.
na heel wat kilometers gereden te hebben, zijn we weer terug in Koudougou. We hebben het erg naar onze zin gehad en willen dit natuurlijk weer met jullie delen!
We zijn naar Dori gereden, hebben daar geslapen in een pensionnetje. Annet bestelde kip en we hoorde hoe deze werd geslacht...een dode koe naast de weg, een ezel die zijn laatse route had gemaakt en op de weg zijn ziel verloor...vele ongelukken gezien onderweg...en dan die kip..dat was even teveel van het goede. We togen de volgende dag naar Gorom-Gorom, waar we een mannetje troffen, zo zat als een uil met rood doorlopen ogen. Hij wilde ons wel verder begleiden naar het uiterste noorden. Eerst gingen we met hem mee naar het drinkgelag, waar een paar mannetjes zaten de lurken, ook en militair. Toch (...) besloten we deze knul (Moussa) mee te nemen en hem een ontwenningsprogramma aan te bieden (mini-Jellinek). Hij wees ons de weg naar Ti-Nakoff, het meest noordelijke plekje vlakbij de Malinese grens. De weg: eerst rode zand, toen gravel, toen steppe en daarna door het mulle zand (geen weg te zien). Annet (ruige tante) reed! Koel man. Onderweg gestopt om te zien hoe ze naar water boren in the middle of no where. Er kwam een groepje vrouwen aangelopen met kinderen (biafra) en wij maakten een rondedansje en gaven een watermeloen. De vrouwen bedankte ons en waren zeer verheugd dat we contact maakten. Tuurlijk! Toen weer ons pad vervolgd.
Dan denk je dat je nergens uitkomt en ineens is er een klein campement aan het water. Bedden van betonnen blokken met een matras en muskietennet, hutten rondom en hangmatten. Geen luxe, geen bier, geen wijn, maar uiterst lekker eten (yam). De douche: een olievat met kraan en onder de blote hemel. Wat heeft een mens nog meer nodig. We werden geweldig ontvangen door de eigenaar, Moulay en Jan zag zich al helemaal daar wonen. Geen internet, geen bereik met mobiele telefoon. We hebben rondgewandeld, kwamen veehoeder met koeien tegen en we liepen er midden door heen. Koeien met horens zo groot als een hertegewei (kiek-woor-de-kop-hair-gait) lichte paniek brak uit bij de koeien en bij ons. Veehoeder hield de beesten bij elkaar.
sAvonds heerlijk geslapen en wakker gebleven om naar de sterren te kijken, zo vanuit je bed in de open lucht. Na een ontbijt van droog brood en jam, de weg terug vervolgd, over hobels en zand en in Gorom Gorom (gids was inmiddels nuchter) kamelen gecharterd. Annet en Loek voor de eerste keer op een kameel. Annet haakte af en Loek hield vol (met resultaat dat zijn staartbeen en vel ernstig gekwetst waren). Annet bestuurde de jeep en werd begeleid door ontnuchterde gids Moussa. Er werd met handen en voeten gecommuniceerd. In de woestijn werd een heerlijk maal bereid van kamelenvlees en couscous (had Jan met Moussa op de markt gekocht). Gehinderd door tal van zandvlooien en muggen geslapen onder de blote hemel, op een matje in het zand. Weer een geweldige ervaring. Bij het krieken van de dag langzaam wakker worden van de stilte, de warme zon. Ontbijtje van mueslirepen, sultana en nescafe (op houtvuur water gekookt). Terug met de kamelen en Annet overwon haar angst en kroop op de kameel. Het is frappant om te merken hoezeer de kamelen verschillen met lopen. Trouwens eigenlijk zijn het geen kamelen maar dromedarissen (1 bult) en je zit dan voor de bult op een houten stoeltje met een deken erover. Mocht niet baten want we hadden zowat allemaal zitpijn na een anderhalf uur gehobbel. 'Us' betekent, ga in draf en dat is wel relaxed op een kameel. Wel opletten als je onder bomen door gaat of doornenstruiken (die zijn er veel in de woestijn). Kamelen weer ingewisseld voor de ruige jeep en naar Makoy getogen waar een bijzondere markt was. Een veemarkt, een deel waar alleen geiten rondliepen en schapen, kamelen, ezels, koeien, stieren..Een drukte van jewelste en alle mannen waren gehuld in een lange jurk (jalaba) en tulband en een machete (joekel van een mes). In het begin wel even wennen hoor. Duidelijk was dat er weinig toeristen (blanken) kwamen, we werden bekeken, maar ook uiterst vriendelijk begroet. Jan liep met zijn foto van een hollands schaap over de markt om te zien of zo een exemplaar daar te koop was (niet dus) maar iedereen keek naar de foto en lachte erom...Een stier ontsnapte en nam een man op de horens, zeer indrukwekkend om te zien. Bij de kamelen aangekomen werd er terplekke eentje geopereerd aan zijn oog. Poten bijeen gebonden, 3 man erop, nek naar achteren en naald en draad kwamen tevoorschijn. Een oorverdovend gebrul van de kameel die uiteraard zonder verdoving zijn operatie moest ondergaan in de brandende zon. Op de markt de ingredienten gekocht voor een picknick onderweg: gegrild schaap, gebakken lever, stokbrood, mayonaise en blikjes sardientjes. Zittend in het zand dat stikte van de mieren de lunch genoten. En het was nog heerlijk ook. In Gorom wederom aangekomen gids Moussa (we waren zeer tevreden over zijn kwaliteiten) afgezet, betaald en doorgerden naar Dori. Toen we omkeken zagen we dat de gids weer naar zijn drinkgelag toog.Tja..
Onderweg zagen we weer vanalles: een bus volgeduwd met schapen en geiten (in de bagageruimte), een dief met handboeien om die zo van het politieburo dezelfde bus in werd geduwd. In het noorden is het werkelijk arme troef, bijna niet te beschrijven. Het gaat dan om overleven, er zijn een paar hutten, een enkele geit en heel heel veel kinderen die uitbundig naar ons zwaaien. Er zijn geen wegen, geen voorzieningen. Het is werkelijk 50 jaar terug in de tijd. Ongekende armoede en dat is best even slikken, zeker als je beseft dat wij ALLES hebben wat we willen, ook al mopperen we, het gaat dan enkel om luxe zaken. Dat willen we jullie meegeven (kerstgedachte).
Omdat het Annet-dag was mocht zij kiezen waar onze weg heen leidde. Dat wa naar het project van Monique Wolters, een potige tante uit Roermond die een weeshuis heeft opgezet waar 35 jongens worden opgevangen en opgeleid: we zagen kapsalon de Bock (sponsor), een houtbewerkerij, een naaiatelier (met tegels van de Gamma), een kippenfarm (eieren werden verkocht aan de plaatselijke supermarkt), een groentetuin voor eigen gebruik. De jongens voerden een aantal liedjes op, en lieten hun kunsten zien, van diabolo tot acrobatiek. Zeer indrukwekkend.
Na een blik op de kaart togen we naar Nanoro, een dorp waar beslist pas 3 toeristen zijn geweest. We troffen een armoedig dorp met wel een prima slaapplek, zonder stromend water, maar een emmerdouche werkt ook. We vroegen of er eten gemaakt kon worden en na enig aandringen maakte de kok (ieder heeft zo zijn taak) een geweldig maal voor ons. De tv (die was er dan weer wel) stond loeihard en een paar lokale hangjongeren speelden met hun gsm alle deuntjes af. Wat een tegenstelling. Op de kaart zagen we een berg staan en die wilden we oplopen (toch wat beweging krijgen) en onderweg werden we door families uitgenodigd. Die vrouwen hadden hun hele gezicht gekerfd (hebben ze trouwens bijna allemaal hier, dan kun je zien bij welke familie of stam ze horen). Bij de dorpsoudste langs geweest (verplicht) die blind was, leprabeentjes en vergroeide voeten had. Hij bracht de dag door op een matje voor zijn hut. Geen WMO, rolater, indicaties, rolstoel, scootmobiel, gewoon een matje.....Annet zal deze ervaring zeker meenemen in haar werk straks!
Na een stevige bergwandeling zijn we weer terug gehobbeld naar Koudougou (home sweet home).
Van Bouba hoorden we dat het heel voorspeodig gaat met ons dorp, er wordt volop gebouwd, geschilderd en getimmerd, het is BIJNA klaar (zaterdag komt de groep), Jan heeft er even een kijkje genomen wen was diep onder de indruk. We beseffen ons nu dat het niet (alleen) gaat om het resultaat van het gebouwde allemaal, maar vooral horen we dat de saamhorigheid, de organisatie binnen het dorp een flinke impuls heeft gekregen. Mensen zijn super trots en fier op het resultaat en dat telt eigenlijk veel meer. Ze hebben meegebouwd aan STENEN huizen, een toiletgebouw en er is zelfs een petit-Buggenum-village nagebouwd. Slik...Bouba heeft er veel werk mee, hij regelt alles en heeft voor het dansfestival alle taken binnen het dorp verdeeld. Dat is werkelijk uniek, mensen krijgen taken en verantwoordelijkheden toegewezen. Van eten klaarmaken, tot slaapplekken regelen voor de artiesten die gaan komen. Er zijn heel officiele uitnodigingen verstuurd en Koudbi Koala himself komt het feest presenteren (bekend van oa Festival Mundial in Tilburg).
Morgen gaan we meehelpen de laatste puntjes op de i zetten, even nog de handen uit de (korte) mouwen steken. Zaterdag komt de groep uit NL (19 pers) en het is de bedoeling dat deze groep samen met de dorpelingen het feest mee gaat vieren: alles wat is gerealiseerd de afgelopen weken en maanden (projecten), het dansfestival en de nieuwe hutten worden voor het eerst in gebruik genomen. Beste mensen, dat was het voor nu, we amuseren ons geweldig samen en denken voorlopig alleen aan het leven hier. Vanmiddag ons wasje gedaan en uiteraard na enkele uurtjes zon weer droog. En zo gaat ons leven hier verder.
Doei!
Annet en Esther, Loek en Jan, Moumouni.
-
17 December 2009 - 22:19
May Peters:
Sjoan! Ik ben daar in de tropen ook achter gekomen: we zijn gezegend met onze agrarische genen!Annet weet wel hoe ze met koeien moet omgaan. (sjtank! h.f.) Doe lens euveral rieje en ín rieje. Diezelfde machete hebben ze trouwens 500 jaar geleden meegenomen naar de Cariben, daar heet ie ook zo. Ik ben erg verheugd dat jullie de vrijheid proeven en de lol ondervinden van het communiceren met de Afrikanen! Zullen we dan regelen dat volgend jaar de presentatrice van Mundial Limburg 2006 het Festival presenteert voor de Limburgse gasten? En tegen zo'n gids kun je nog het beste zeggen: 'dóóoorloupe....' Succes en geniet! -
18 December 2009 - 05:28
Gerard:
Indrukwekkend! Wat een avonturen, wat een ervaringen. Jullie doen het goed! -
18 December 2009 - 10:01
René:
Nou nou, jullie maken me daar wat mee he ? Ik ben benieuwd hoe jullie na die reis en bij thuiskomst naderhand weer tegen de alledaagse dingen aankijken. Misschien kan ik er als bijna 50-ger (jaja nog een paar daagjes ben ik nog 49 :) ) er nog wat van leren. Nog meer relativeren als hier eens dingen niet lopen zoals we ons voorstellen. Terug naar de oorsprong en terug naar de bron, dat is waar jullie nu ervaring mee opdoen en zoals ik het lees putten de mensen waar jullie nu verblijven daar hun meeste levenskracht uit. Eigenlijk is dat het beetje (in vergelijking met de rijkdom van de Westerse wereld)waar zij het mee moeten doen. Ik heb daar echt bewondering en respect voor. En als ik jullie verhaal zo lees en op mij laat inwerken, dan vallen jullie ook van de ene verwondering en bewondering in de andere, tijdens jullie leefsituatie aldaar.
Heel veel sterkte en kracht. Ik blijf met jullie meeleven.
Doei doei. O ja nog ff een vraagje : Annet, heb je die telefoon al overhandigd daar waar je nu bent? Kijk maar of je die vraag kunt beantwoorden.
Groetjes Annet en andere medereizigers en het beste ermee. -
18 December 2009 - 10:18
Jolanda Serne:
geweldig genoten van je verhalen. Zo komen de herinneringen van mijn verre reizen weer bovendrijven. heel herkenbaar de eenvoud, de hygiene, het (gebrek aan) water en/of voorzieningen, maar wel super om mee te maken. Veel plezier nog verder. -
18 December 2009 - 12:18
As En Syl:
Wat een indrukken wat een verhalen (:
Je kunt bijna niet reageren op zo n verhalen.
Gein wurt erveur!!!
Het is of se een book aan het laesse bus....
Succes mit alles!!!!!
Dikke x -
18 December 2009 - 15:48
Jean-M.:
Ha Annet en gevolg
dit zijn ervaringen die je nooit meer vergeet. Veel succes en vele mooie momenten toegewenst.
Ik vraag me wel af hoe dat verhaal met die kip is afgelopen....
Groetjes -
19 December 2009 - 11:45
Nicole P:
Hoi Annet en reisgenoten!
Ik had je via je gewone mailadres een berichtje geschreven,ik was toch wel heel erg benieuwd hoe het je daar vergaat,nu kreeg ik van Vonk deze site,dus ben meteen een kijkje gaan nemen.Geweldig zeg,wat een super ervaring...(en wat een leuk kapsel,komt me enigzins bekend voor!) Ik kan me voorstellen dat je er niet over uitgepraat raakt,wat je daar allemaal ziet en meemaakt. Wil in elk geval graag je verhalen horen als je weer terug bent,gelukkig duurt dat nog effe. Dus ga er nog maar flink van genieten daar.Ik wens jullie allemaal nog een hele fijne tijd.
Groetjes uit Portugal. -
19 December 2009 - 12:48
Harry En Gonny:
Hoi Allemaal,
Wat een avonturen, zover van ons koude landje.Geweldig om jullie verhalen te lezen en alles mee te maken wat daarginds gebeurt.Dromedarissen berijden, verse kip eten en wat al dies meer zei.
Het prachtige werk wat jullie daar doen, om onze medemens een beetje op weg te helpen, fantastisch.
Wij wensen jullie nog een goed en vruchtbaar verblijf, fijne feestdagen en een goede jaarwisseling.
Tot ziens in 2010.
Gonny & Harry -
20 December 2009 - 09:47
Mieke:
Weer en geweldig verhaal!
Geniet ervan want hier sneuwt het en is kkkk!
gr.Mieke -
20 December 2009 - 16:49
Jes Van Der Leeuw:
Wat een avontuur. Geweldig wat jullie daar allemaal beleven. Prachtige foto op die kameel (dromedaris).
Wat een verschil met hier, er ligt een flink pak sneeuw.
Nog veel plezier en ik verheug me op het volgende verslag. -
20 December 2009 - 18:29
Claudia:
Hoi Esther,
Leuk om weer van je verhalen te mogen genieten. En mooi ook om te zien, dat je/jullie daar van alles aan het opbouwen bent in jullie dorp. Succes met alles en geniet maar weer van mooi Afrika!
Groetjes,
Claudia -
21 December 2009 - 08:02
Gielianne En Yolanda:
Wat een geweldig avontuur. Wij hebben met aandacht het verslag gelezen. Annet zal met zeer vele verhalen terugkomen naar Onderbanken.
Wij wensen jullie fijne kerstdagen en een goed begin van het nieuwe jaar.
Gielianne en Yolanda -
21 December 2009 - 08:12
Fransje:
Maar Annetje, as ich det zo heur krieg hiej sjtrakkes nemes meer eine scootmobiel. Trouwes, die zalle ein sjtök minder waere oetgedeild want per 1-1-2010 motte ze ein eige biejdrage gaon betale:;)
Nog heel väöl plezeer en ervaringe toegewins! -
21 December 2009 - 08:17
Tiny:
Wat weer een indrukwekkend verhaal, en je schrijft het zo geweldig dat je het bijna mee beleefd.
Groetjes, succes en geniet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
